acht deze kaart bij binnenkomst te tonen. De prijs voor een zogenaamde hoofdkaart, bedoeld voor een volwassene, was tien gulden per jaar. Voor inwonende kinderen en logés van twaalf tot achttien jaar werd een lagere prijs berekend, de eerste persoon betaalde 2,50 en voor elke volgende persoon vijftig cent. Inwonende jongeren tussen de achttien en drieën twintig jaar betaalden vijf gulden. Voor vreemdelingen waren maand- kaarten te koop, beginnend bij twee gulden per maand. Officieren van het Haarlemse garnizoen betaalden vijf gulden per jaar. De uniformen die zij droegen waren natuurlijk een makkelijke manier om extra status aan het Brongebouw te verlenen. Een vorm van positieve discriminatie viel onder bepaalde voorwaar den de vrouwen ten deel. Alleenstaande vrouwen, zonder kinderen boven de twaalf jaar en vrouwen waarvan hun man geen abonnement had, be taalden ook maar vijf gulden per jaar. Vrouwen van buiten Haarlem, die logeerden bij een inwoner die in bezit was van een jaarkaart, konden voor 2,50 een jaarkaart krijgen. Een man was in het zelfde geval 13,- kwijt voor een gelijkwaardig abonnement. Vrouwen werden dus gestimuleerd Bouwtekening van de Rez de Chaussee en de verdieping van het Brongebouw. (Noord-Hollands Archief, Bouwver gunningendossiers Haarlem) li '■y PLAN YERDIEPING Gaanderij. teizaal Gaanderij •ias: ij;'-: j Bergplaats. RUBEN DANIELS 107

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jaarverslagen en Jaarboeken Vereniging Haerlem | 2012 | | pagina 109