vreemd dat op deze manier eer is gedaan aan de eigenaren. Mogelijk heeft
het ziekenhuis ook een donatie gedaan voor de herbouw, zeker weten
doen we dat niet. De versiering op de makelaar is gemaakt door leerlingen
van de Amsterdamse Ir. W. Maas Geesteranusschool. Bij de teloorgang
van het molentje verdween ook de makelaar/windvaan. Op enkele foto's
uit de jaren vijftig is de makelaar met gekroond windvaantje goed te zien,
zo ook dat het molentje toen al scheef stond.
In de jaren vijftig en zestig heeft het molentje de rietlanden droog ge
houden. Maar helemaal goed ging dat niet. In i960 deelde Warnaars zijn
medebestuursleden van Haerlem mee dat de molen op omvallen stond
maar hij slaagde er weer in om 400 gulden bij elkaar te krijgen om de mo-
De weidemolen anno 1964
(Collectie Vereniging De
Hollandse Molen)
len recht te laten zetten. Maar opeens was het over. Op de bestuursverga
dering van 17 april 1969 maakte hij bekend dat de molen verdwenen was.
Was deze gestolen? Of was de molen andermaal omver gewaaid en de
kapotte onderdelen door iemand meegenomen? Vreemd is wel dat War
naars pas één jaar na de vermissing aan de bel trekt bij het bestuur van de
Vereniging Haerlem, want dat was al in 1968 bekend.
Inmiddels was de gemeente Haarlem eigenaar van de molen geworden
nadat de grond met waarschijnlijk de opstallen in februari 1965 van het
ziekenhuis over waren genomen. Vanaf 15 januari 1968 correspondeert
Vereniging De Hollandse Molen met het College van b&?w van Haarlem
over het weidemolentje aan de Liede 'die in het landschap zo'n aardige
noot vormt'. De Hollandse Molen stelt voor dat zij een advies geeft voor
de herbouw en een offerte zal aanvragen. Ondertussen bericht het Bedrijf
Openbare Werken aan het College 'dat het molentje niet voorkomt op de
ontwerplijst van door het rijk beschermde monumenten en is het dus
niet zeker of bij herstel op subsidie van rijkswege zal kunnen worden ge
rekend.'
PETER HAMMANN
