Nederland en tegelijkertijd was zij zeer internationaal. Het Brongebouw, samen met de drinkhal en het verderop gelegen Badhuis, moesten echter worden gebouwd ter bevordering van de Haarlemse economie. De ge bouwen waren daarbij het visitekaartje van de onderneming. We weten dat Van der Steur zich toelegde op het bouwen in een neorenaissancestijl. Deze stijl werd door Van der Steur niet zomaar gekozen. Hij streefde im mers naar een bouwkunst die de vanuit de ziel van het eigen volk ont staan was en niet te veel een internationale aard propageerde.32' Wat zou beter zijn dan dat de nieuwe trots van de Haarlemmers werd gebouwd op een manier, die gebaseerd was op een stijl die zijn oorsprong kende in een tijd van grote voorspoed voor de Hollandse natie? De architecten hielden zich vrij goed aan het bouwschema: twee maanden na de officiële deadline kon het Brongebouw op 20 juni 1895 feestelijk geopend worden. De oprichters wisten echter dat het louter neerzetten van mooie gebouwen niet genoeg zou zijn om gasten te trek ken.33' Notabelen van over heel Europa moesten worden aangespoord een bezoek te brengen aan het nieuw opgerichte kuuroord. De stad moest concurreren met de meest beroemde plaatsen in heel Europa. In tegen stelling tot deze badplaatsen kende de omgeving van Haarlem echter geen idyllisch berglandschap, waardoor een gevoel van reinheid en rust gecreëerd kon worden, iets dat bezoekers van een kuuroord wel zouden verwachten. Haarlem mocht dan wel een vrij rustige stad zijn vergeleken met bijvoorbeeld Amsterdam, echt rustig zal het er daar niet meer zijn geweest sinds de massa-industrialisatie ook deze stad had bereikt. Toch had de stad veel te bieden. De omgeving van de stad was al en kele eeuwen geliefd bij aristocraten in eigen land. De duinen waren bij voorbeeld een goede plek voor mooie wandelingen. Ook de komst van een treinverbinding naar Zandvoort en de uitbreiding van de badplaats ten gunste van het toerisme kon de oprichters hoop geven op een zelfde ont wikkeling in Haarlem. Bovendien konden nadelige punten ook als voor delen op de markt gebracht worden. Een kuuroord in een stad aan de rand van veen- en kleigronden, waar het hele jaar door bedrijvigheid was had iets anders te bieden dan de al bestaande plaatsen over de grens. Zo kon Haarlem mogelijk net als Zandvoort en Scheveningen uitgroeien tot een toeristische trekpleister. Daarbij moest het 'Haarlemmer Bronwater' de standaard worden als geneeskundig water onder medici. De onderneming zou dan immers niet alleen verzekerd zijn van een constante en betrouwbare inkomstenbron, maar zij zou ook direct een ongekende status genieten als grote leveran- RUBEN DANIELS

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jaarverslagen en Jaarboeken Vereniging Haerlem | 2012 | | pagina 97