Wij wandelen vanaf de Poort» langs de Elswoutslaan in noordelijke richting»
Omstreeks 1780 onderging de franse tuin, oost van het huis, een grote ver
andering» Hier kwam nu een hertenkamp» aan beide zijden begrensd door een dub
bele laan hoog opgesnoeide linden. Hier doorheen kronkelt zich nu nog een beek
naar het buitenwater aan de Elswoutlaan. Vrijwel in het midden van de herten
kamp, aan de beek» werd een bruine beuk geplant, schitterend groot is die nu
Waar deze 00 beek overgaat in het buitenwater -half verstopt onder een hulst
boom» een donkere sering en een gouden regen-is het mooiste theehuisje van
Elswout Er is een ruimte net ramen en een openslaande deur. De vloer had
een matten bedekking; de meubels waren elegant.
Iedere winter werden alle meubels, de tuinbanken die langs de paden van het
landgoed stonden en de boten naar het onafgebouwde huis gebracht, dat dan dien
de als schilderswerkplaats.
Terug naar het huis door de dubbele lindenlaan. Vlak onder de terrassen» bij
de hertenkamp» stond nog een tuinhuisje- ik zou dit eerder een prieeltje noemen.
Rustiek van stijl- met rieten meubelen- maar het is verdwenen
Dan wandelen wij weer langs de Elswoutlaan. Even voorbij de brug naar de weg»
zag men een tijd geleden tegen een steile bosrand, een open hut van boom-
sta^netjes en boomschors, hoog in de achterwand het portret van een man meteen
baard op gekleurd glas geschilderd. Hij zag er vreemd en onheilspellend uit l
Dit was het huisje van de Hermiet Altijd was het vol met spinnewebben en
het krioelde van allerlei kleine insecten.
Afgelopen winter is het ingestort; reddeloos verloren, als er geen hulp komt.
Achter de grote weide tussen Elswoutslaan en Duinlustweg, naar het noorden, in
het hoge bos» lag een enig tuinhuisje; dit was zeskantig en geheel dicht.
Iedere kant» raam of deur, was voorzien van een andere kleur glas. Dit huisje
was erg licht van binnen en wat een verrassing ©m de omgeving door een gele,
rode» groene of blauwe bril te zien Helaas is dit gedeelte van Elswout niet
meer toegankelijk.
Nu wandelen wij in de richting van Kraantje-Lek. Onder aan de heuvel tegenover
de grote Zwitserse brug een rustiek bouwsel van kromme stammen bekleed met
boomschors, vinden wij weer een prieel. Eenvoudig van opzet, met ramen, deur en
rieten meubelen.
Terug zuidwaarts» langs het nauwe water in de richting van het huis. Rechts
over een bruggetje» langs de westkant van de Kleine vijver dan rechtsaf
door het bos. Wij komen aan een brug, die vroeger op kettingen schommelde en
plotseling meen ik een bewoond huisje te zien.
Ja, Ka-buur" woont hier en roept U over haar half geopende deur welkom toe.
Rechts en links van de deur, onder de luifel zijn banken, waarop een poes zit
