gegeven
moment
nodig is
de koet
siers te
manen
Clara Cohen - overleden 1808, de op één na oudste grafzerk. "voort-
(foto Paul Blenfalt) _aan bij
gelegenheid van 't transporteeren van een lijk naar Overveen, door te rijden
zonder zich onderwegs op te houden, alzo zulks meer met de decentie aan een lijk
verschuldigd, overeenkomstig is" - vermoedelijk legden de koetsiers op de lange
tocht naar Overveen onderweg hier en daar aan om de koude te verdrijven.
Na 1808 worden er in Overveen alleen nog mensen begraven, die verwant zijn èn
zich verwant voelen aan de stichters van de Nieuwe Gemeente, ën te kennen hebben
gegeven juist hier begraven te willen worden. Voor zover het was na te gaan,
zijn dat er ongeveer honderd-en-twintig geweest. Onder hen bevinden zich vele
Wertheims, onder anderen de bekende "A.C." (1832-1897), tijdgenoot van Sarphati.
Ook mr Ernst Lodewijk Visser, president van de Hoge Raad in 1939, en overleden in
1942 nog net v5or de eigenlijke "Endlösung" begon, heeft hier in Overveen zijn
laatste rustplaats gevonden. Zijn echtgenote, overleden in maart 1944 in het kamp
Westerbork, is eveneens op Overveen begraven. Wie daarvoor toestemming gevraagd
èn verkregen hebben is nog een duistere zaak, maar bijzonder is het wel. Wij
weten dat de grote toegangspoort voor deze begrafenis is geforceerd, want er was
niemand meer om de poort met de sleutel te openen....
De laatste begrafenis tot nu toe vond in de herfst van 1981 plaats.
Gemeente
zal, op
zijn
verzoek,
door het
bestuur
bij Jan
Scholten
worden
aanbe
volen.
In die
zelfde
notulen
lezen
wij dat
het op
een
Zo heeft Bloemendaal binnen zijn grenzen een bijzonder sfeervol en bovenal uniek
stuk joodse geschiedenis onder zijn hoede. Kortgeleden heeft de gemeente zich
bereid verklaard het onderhoud van de begraafplaats, dat naar joodse traditie
slechts summier hoeft te zijn, op zich te nemen. De zorg voor de zerken blijft
bij de Nederlands-Israëlitische Hoofdsynagoge in Amsterdam berusten.
Op kosten van de Gemeente Bloemendaal is een eenvoudig, strak, smeedijzeren hek
vervaardigd, dat de oude verveloze, houten toegangspoort vervangt. Voor het
eerst krijgt de wandelaar zicht op wat er zich achter de muren bevindt. Het is
van harte te hopen, dat er hierdoor een einde komt aan de voortdurende vernie
lingen gepleegd door over de muren klimmende nieuwsgierigen.
15
