HET MARINE HOSPITAAL
De vlag voor het Marinehospitaal wordt al zo'n 45 jaar iedere mor
gen gehesen en 's avonds weer gestreken. Alleen niet altijd dezelf
de vlag. Net als de bewoners van het huis zijn ook de vlaggen ver
schillend geweest.
In 1912 was het gebouw aan de Bloemendaalseweg 287 voltooid en
werd het in gebruik genomen als bejaardenhuis. Een bejaardenhuis
waar welgestelde Rooms-katho1ieke dames en heren hun laatste dagen
konden slijten. De exploitatie van Huize Duinrust lag in handen
van de Orde van de zusters Franciscanessen van Salzkotten.
Initiatiefnemer voor de bouw van Huize Duinrust was de pastoor van
Overveen, een zeer gefortuneerd man, die het bezit later heeft
ondergebracht in een stichting: de Lambertus-stichting
De rust in Duinrust werd echter wreed verstoord: in mei 1940
eiste de Duitse Kriegsmarine het huis op. De bejaarden stonden
op straat, hun plaats werd ingenomen door Duitse mariniers en de
Duitse vlag werd gehesen om pas definitief te verdwijnen een paar
maanden vóór het einde van de oorlog. Een blijvende herinnering
uit deze tijd is het bunkertje aan de overkant van de weg, voor
het gebouw. Dit was de wachtpost van de Duitsers.
In mei 1945 werd het gebouw het verzamelpunt van de opgepakte
"fouten" uit Bloemendaal en omgeving. NSB-ers, meestal man en vrouw,
geen kinderen en Duitsgezinden kregen er - zij het onvrijwillig -
onderdak. Ook Menten heeft een kamertje in het gebouw bewoond, zij
het kort want hij kwam betrekkelijk gauw vrij.
In '46 stond het gebouw leeg: uitgewoond en haveloos. De honderden
bejaarden, die de hele oorlog ontheemd waren geweest, kregen nieuwe
moed. Er rezen echter problemen. Het gemakkelijkst op te lossen
probleem was de restauratie: het rijk zou waarschijnlijk die kosten
financieren. Maar het vraagstuk van de bediening lag moeilijker.
De zusters Franciscanessen betrokken namelijk het dienstpersoneel
voor het grootste deel uit Duitsland. Door de oorlog was er nu een
ander soort verhouding ontstaan en kon dit niet meer. De zusters
werkten ook in de Mariastichting en omdat daar óók een tekort was
aan verplegend personeel konden er geen zusters van de Orde be
schikbaar gesteld worden voor Overveen.
Het gebouw werd vervolgens onderwerp van een twistpunt toen geruch
ten de ronde deden dat de Nederlandse Marine het gebouw wilde heb
ben als hospitaal. Men vond dat in een tijd van nijpende na-oorlog-
se woningnood het passender zou zijn het gebouw onder te verdelen
in flats en appartementen voor huisloze mensen. Er waren dus drie
bestemmingen: bejaardenhuis, flats of hospitaal.
We weten allemaal hoe het afgelopen is.
De bejaarden werden ondergebracht in Oldenhove.
De huislozen hebben het nog moeilijk.
Huize Duinrust heet nu Marinehospitaal.
Maar waarom een marinehospitaal in Overveen? Waarom niet in Den
Helder?
In 1945 was Den Helder verwoest, het was de vraag of daar weer een
basis zou komen. We zaten met alle teruggekeerde krijgsgevangenen
24
