en het meest gezellige baantje was altijd de in de luwte liggende
Brouwerskolk
Soms stond daar wel eens een draaiorgel, en altijd was (waren) er
één of meer baanvegers en vlakbij op de Brouwersvaart was er een
"Koek en Zopie"
Ook één van die vaste baanvegers op "de Kolk" kan ik me nog goed
voor de geest halen. Hij woonde in de Leidse Buurt en hij had een
houten been. Niet zoals tegenwoordig een praktisch onzichtbare
prothese, maar een echte houten stok, die uit z'n broekspijp stak.
Als baanveger had hij om niet uit te glijden een metalen pen aan
dat stuk hout gefabriceerd, waarmee hij zich bij elke stap vast
in het ijs kon priemen.
Het was bij hem 1 minuut vegen en dan weer op zijn op het ijs ge
deponeerde centenbakje wijzende onder de voortdurende kreet van
"denk aan de baanveger!". We gingen dan ook nooit zonder een paar
losse.centen naar de Kolk.
Dat schaatsenrijden op de Kolk was in onze tijd niets nieuws.
De Brouwerskolk was allang - ook 's zomers - een veel bezochte
ontspanningsplaats voor Haarlemmers en ook Amsterdammers vooral
op de "Hartjes"-dagen
Op 27 januari 1879 hield de "Kennemer IJsclub" er al een harddra
verij waaraan uitsluitend door Bloemendalers werd deelgenomen en
werd er op 5 december van dat jaar 's avonds een ijsfeest gegeven
met speciaal daartoe aangebrachte verlichting.
Was je onder je kameraden een opvallend goede schaatsenrijder dan
werd je al gauw nageroepen met "Hup Jaap Eden". (U weet wel Jaap
Eden - hij leefde van 1873 - 1925). Hij was in ons land en vooral
als Haarlemmer ook in Bloemendaal zeer beroemd. Hij werd zelfs
3 maal wereldkampioen op de schaats en bovendien 2 maal als wiel
renner (op 10 km en de sprint).
Jammer dat hij de luxe van zijn roem niet de baas kon, en aan
lager wal raakte.
Ijsvermaak op de vijver in Duin en Daal. Winter 1956.
)XHartjes-dag: feestdag re fl'dam, le maandag na 15 aug. Oorspronke
lijk de dag dat men naar "hartelust"in de duinen mocht jagen.
12
