Op school in Bloemendaal hadden we allemaal veel respect voor de
gymnastiekonderwijzer A.J. Meijerink. Ontzag hadden we voor hem,
want hi.i kwam op een winterse dag op een soort pré-historisch
motorrijwieltje al slippende door de dikke sneeuw naar Bloemendaal
Nog trotser waren we op hem toen hij op zekere dag verscheen met
de medaille van het Carnegie Heldenfonds.
Meijerink woonde in Haarlem en had in de schaatsperiode met succes
een militair onder het ijs weggehaald, nadat hij zich via een
ladder ook o.nder het ijs had begeven.
Als laatste winterherinnering nog deze vermelding.
't Was hartje winter en dus vroeg donker. Ik had net een fiets -
niet met een batterijlamp - maar met een echte dynamo. Maar door
de sneeuw pakte die niet op de velg en had ik geen licht.
En gelooft U het gerust, we waren toen nog echt bang voor elke
politieagent en 't was net of die altijd op straat waren als je ze
net niet wilde tegenkomen. Ik durfde echt niet te rijden maar
"stepte" staande op 1 trapper verder huiswaarts.
Bij "de Beek" toch ineens een politieman. Ik kende deze man tame
lijk goed want hij had privé Engelse les bij m'n vader thuis.
In plaats van een "bekeuring" mocht ik van hem van fiets ruilen.
Hij als agent in 't donker en ik verlicht op z'n politiefiets
bracht hij me thuis.
Nadien heb ik de Bloemendaalse politie immer als mijn vriend be-
s chouwd
Hopenlijk tot een volgende keer met zomerse-, herfst- of algemene
Bloemendaalse herinneringen.
Sleeën op de Hoge Duin en Daalseweg. Opname 25 januari 1958.
14
