te. Op de bewaarde foto is duidelijk de orginaliteit van zijn
idee te zien: twee paviljoens op palen boven op de duinrand
langs het strand werden met elkaar verbonden door een promena
de, eveneens op palen. Daaronder bevond zich een rij badhok
jes. Komter trachtte met zijn bebouwing op palen een probleem
op te lossen waaraan volgens hem de meeste 19e eeuwse bad
plaatsen mank gingen. Door de gesloten bebouwing langs een
boulevard direct op de eerste duinrij boven het strand werd
het zicht op de duinen ontnomen, juist datgene "wat op logi
sche wijze de natuurlijke afsluiting vormde met haar vloeiende
lijnen en wijde verschieten" en waar men in eerste instantie
uit de stad naar toe was getrokken om van te genieten. Met de
toepassing van zijn paviljoens en een promenade op palen, kon
men van de omgeving genieten zonder dat het zicht door de
bebouwing afgesloten werd. Komter hoopte op deze manier het
karakteristieke van de duinkust te bewaren in een tijd waarin
de vaste klant die lange tijd gedurende het seizoen in pension
aan zee verbleef plaats maakte voor de dagjesmens met zijn
grotere mobiliteit.
In 1935 had Komter zijn plannen verder uitgewerkt, omdat een
mogelijke investeerder in zijn ideeën geïnteresseerd was
geraakt
De twee paviljoens werden uitgebreid met een casino, restau
rants, een "Kurzaal-Theaterzaalwaar "de meest prominente
artisten en gezelschappen" zouden optreden voor het Bloemen-
daalse publiek. In de aangrenzende duinen diende een groot
meer met wedstrijdbad te worden uitgegraven, waardoor Bloemen-
daal aan Zee intensiever gebruikt kon worden: men was niet
langer afhankelijk van het getij en bij koele westenwind kon
men toch beschut baden. Meer landinwaarts was een camping
gedacht en tevens een aantal zomerhuisjes. Het in de duinen
gegraven openluchttheater bood plaats aan duizend bezoekers.
Verder zouden vuurwerken, bloemencorso's, feeërieke avond
waterballetten, internationale tenniswedstrijden en wellicht
ook golf-links de badplaats aantrekkelijk hebben moeten maken.
Naast het beter gesitueerde publiek waarop deze voorzieningen
toen duidelijk gericht waren, werd in het hoogseizoen gerekend
op 12.000 dagjesmensen die er per fiets of bus naar toe zouden
komen. Op twee plaatsen waren er parkeerplaatsen voor 900
auto's, die om "niet als een troosteloze grauwe vlakte te doen
schijnen", verdiept in het landschap waren aangebracht.
Hoe aantrekkelijk Komters plannen er op het eerste gezicht
ook uitzagen, door de omvang, de vrij in het terrein geplaat
ste onderdelen en het intensieve gebruik dat er van gemaakt
moest worden in het kwetsbare duinlandschap, zou de grens
tussen natuur en recreatie tamelijk vaag zijn geworden, wat nu
net niet in de oorspronkelijke bedoeling lag. Het geheel lijkt
meer passend voor de Californische kust in de buurt van Hol
lywood dan in het door de crisis van de jaren '30 getroffen
Nederland
De gemeente Bloemendaal stond zeker niet afwijzend tegenover
de plannen van Komter, maar omdat in de crisisjaren echte
investeerders terugschrokken voor plannen op een dergelijke
schaal, was het onmogelijk ze uit te voeren. Zelfs de bond van
werkgevers in de horeca maakte bezwaar tegen de bouw van
Bloemendaal aan Zee zo dicht bij Zandvoort. Vele bedrijven
gingen failliet in het seizoenbedrijf langs de kust. In de
jaren 1932-1934 kenden de bedrijven slechts een bezetting van
25%. De gemeente kon voor haar eigen plannen aan de Kop van de
Zeeweg ook geen financiën vinden, behalve door de verkoop van
12
