De laatste twintig jaar
Voor velen zullen herbergiers uit de laatste
twintig jaar goede bekenden zijn. Zo kleurrijk
als de geachte clientèle was en is, tenminste zo
kleurrijk zijn de verschillende uitbaters van het
vermaarde spijs- en drankemhuis 't Hemeltje.
Vanaf 1973 beheerde Will van den Top 't Hemeltje.
Binnen zeer korte tijd veranderde de populatie daar vrijwel
volledig. Ongetwijfeld heeft de invoering van het mini-
mum-jeugdloon in 1974, wat voor veel jongeren een
belangrijke verhoging van hun inkomen betekende, grote
invloed hierop gehad.
De Voorbuurt; westzijde van de Bloemendaalseweg met onder meer
het 'nieuwe' pand van Rutte en uiterst rechts 't Hemeltje uit waar
schijnlijk 1930
hol tijdens de openingsuren) en sprak dan de historische
woorden: "En dit was dan de laatste van vandaag".
Zondagclub
Op 28 mei 1968 werd W. Kampen (zich noemende en
schrijvende Wim van Kampen) exploitant van 't Hemeltje.
Van Kampen, bekend om zijn visserslatijn, had een zeer
homogene klantenkring. Op maandagavond werd er dik
wijls klassieke muziek op grammofoonplaten ten gehore
gebracht.
Mevrouw Kampen stond bekend om haar kookkunst en
verwende vooral de zogeheten 'Zondagclub' op die dag
met een voortreffelijke maaltijd voor een zeer civiele prijs.
Dit was niet altijd tot genoegen van de achter de tap ver
toevende echtgenoot. Historisch zijn zijn woorden als hij
de produkten van zijn vrouw bezag: "Het kost, dat het
barst.
W. Kampen werd getroffen door een ongeneeslijke ziekte.
Op 26 oktober 1973 nam W.J. van de Top de exploitatie
over.
H.A.W.M. Schlatmann
B ew i n dl
Vooral op vrijdag- en zaterdagavond trokken de jongeren
massaal naar 't Hemeltje; het was er overvol en je kon er
figuurlijk over de 'kinder-hoofdjes' lopen. Na het bewind
van Van den Top zwaaide Carel van den Berge, trouw bij
gestaan door zijn Annelies, de horeca-scepter van 1980 tot
1985. In die periode ontstond er plotseling een rage met
betrekking tot het dart-spel. Verschillende teams van 't
Hemeltje deden mee aan een regionale competitie. De rage
was echter van korte duur.
In deze fase maakten Ed van Veen en Anton Tielen, als
jonge, nog ietwat onervaren, maar toch reeds talentvolle
kasteleins in spe, hun debuut achter de tap.
In 1985 nam dit illustere duo de macht over. Ze bleken
een goed oog te hebben voor de veranderende wensen
van de kritische consument. Het goede bleef behouden,
wat aan verbetering toe was, werd veranderd. Al snel
slaagden zij erin een grote schare vaste klanten aan zich te
binden, niet slechts door degelijk en betrouwbaar tappen:
er was en is meer.
Bijnamen
Waar ooit de landheren en hun knechten zich aangenaam
verpoosden, daar amuseert zich ook nu een bonte dwars
doorsnede van de bevolking. Deze doorsnede is volgens
een oeroud horecagebruik voorzien van passende bijna
men, als: Fons 'Schoen', Robbie 'Brandweer', Chris 'Vis'
en Henk 'Prof.
Evenementen
Voor deze en andere boeiende figuren wordt een keur aan
aantrekkelijke aktiviteiten georganiseerd. Een willekeurige
greep uit de evenementen:
Jaarlijks hoogtepunt is ongetwijfeld de avond van de
Ons Bloemendaal, 16e jaargang, nummer 3,
najaar 1992
23
