andere richting in. Een bewijs is de nieuwe bollenschuur
achter op het erf van de boerderij. Vader Johannes werd
ziek en overleed op Oudejaarsdag 1931. Moeder Cornelia
bleef met vijf jonge kinderen achter en de broers uit het
eerste huwelijk blijven haar assisteren met het boerenwerk.
Toch ging de een na de ander door huwelijk de boerderij
verlaten. Arie ging wonen in het huis aan de
Vogelenzangseweg waar zijn oom Piet had gewoond. Ruth
kwam enige jaren na zijn huwelijk naast zijn broer te
wonen in het huis van zijn kort tevoren overleden Oom
Dirk Verdegaal, 'Casa Anonimea'. Broer Hein liet na zijn
huwelijk een nieuw huis met een bollenschuur bouwen
vlak naast zijn beide broers.
Na deze uittocht bleven alleen de broers Piet en Henk nog
op de boerderij bij de weduwe Cornelia Verdegaal-van
Oostdam die in 1954 overleed. Henk, Hendricus
Verdegaal (geb. 1918), was gehuwd met Maria Smit uit
Vogelenzang en Piet, Petrus Verdegaal (geb. 1923), met
Cornelia van Haaster uit de Zilk. Beide echtparen woonden
op 's Gravenweg, het ene gezin in de boerderij zelf en het
andere in het zomerhuis.
Veranderingen
Met het klimmen der jaren voelen beide broers dat zij de
grote boerderij met circa 35 ha. land, 75 koeien en 25
stuks jong vee, niet lang meer zullen kunnen beheren.
Geopperde plannen voor de aanleg van een golfterrein
langs de binnenduinrand zou een mogelijke oplossing
kunnen betekenen. Maar de Provinciale overheid wijst
deze plannen af en de broers blijven achter met hun pro
bleem. De oplossing komt toch nog onverwacht. Een
nichtje van de broers, dochter van een zuster, is gehuwd
met Herman van der Peet die een paardenboerderij in de
Haarlemmermeer drijft. Deze Herman kreeg de kans om
de boerderij van de ooms van zijn vrouw over te nemen
en zo gebeurt het dat in april 1994 de boerderij in andere
handen overgaat. De broers Piet en Henk gaan in het dorp
wonen, aan meer dan twee eeuwen Verdegaals op 's
Gravenweg is een einde gekomen. Dat is even wennen in
Vogelenzang, maar de inmiddels aangebrachte veranderin
gen op de boerderij worden door velen toegejuicht en
men hoopt van harte dat 's Gravenweg tot in lengte van
jaren zal blijven bestaan.
Lou van Emmerik
24 Ons Bloemendaal, 20e jaargang, nummer 2, zomer 1996
