De koepel van Gehrels in 1929 (gesloopt in 1931) ter hoogte van thans
Bloemendaalseweg 243.
huisjes stonden gedeeltelijk langs het weggetje, gedeeltelijk
dwars daarop, als afsluiting, daar, waar het pad doodliep.
Nog altijd staat ten gevolge daarvan een deel van de
bebouwing langs de noordzijde van de Dompvloedslaan
dwars op de weg. De verbreding van de weg tot de
Dompvloedslaan met dubbele rijbaan en het doortrekken
van de weg tot aan de Willem de Zwijgerlaan vond pas
plaats na de voltooiing van de woonwijk ten noorden van
de Julianalaan eind jaren dertig en na de Tweede
Wereldoorlog.
Oude weg, ongeveer ter plaatse van de tegenwoordige Ter Hoffsteedeweg.
Schilderij van P.A. Schipperus, omstreeks 1889.
Binnenpad
Nog verder zuidwaarts, juist ten noorden van de villa
Willemshoeve op de hoek van de huidige Cearalaan,
mondde het Binnenpad uit op de Bloemendaalseweg. Het
Binnenpad is oorspronkelijk een zeer oud voetpad ten oos
ten van de Bloemendaalseweg, lopend van de spoorweg
overgang, achterlangs De Nagtegaal naar de
Bloemendaalseweg. Door de aanleg van de Julianalaan
(1910) en de Ernst Casimirlaan (1923) werd het
Binnenpad drastisch ingekort, zodat nu nog maar een mie
zerig stukje over is achter de winkels bij de spoorbomen.
Het pad ten noorden van de Julianalaan werd na wijziging
van het tracé Cearalaan genoemd.
Laantje van Gehrels
Tussen de Cearalaan en de Julianalaan liepen nog twee
weggetjes het veen in. In de eerste plaats het Laantje van
Gehrels, aan de Bloemendaalseweg gemarkeerd door een
eenvoudige theekoepel toebehorend aan de familie Gehrels
die generaties lang een grote blekerij, later wasserij, bezat,
gelegen ter hoogte van het Joan Mauritsplein. Het woon
huis en de blekerij verhuisden in 1936 naar het Openlucht
Museum in Arnhem, waar de blekerij in vol bedrijf te zien
is. De grote droogschuren en de theekoepel werden afge
broken. Drie grote olieverfschilderingen van Schipperus
van Bloemendaalse gezichten, die de wanden van de
mooie kamer in de blekerswoning sierden, zijn in
Bloemendaal gebleven. Zij zijn onlangs schoongemaakt en
gerestaureerd en staan opgeslagen in het depot in de kel
ders van het Raadhuis.
Net ten noorden van de Julianalaan tenslotte liep het
Laantje van Eldering, achterlangs Beek en Duin op de hoek
van de Bloemendaalseweg, naar de nog altijd aanwezige
bollenschuur tussen de achtertuinen van de Mauricialaan
en de Julianalaan. De naam Beek en Duin vinden we nog
terug op het flatgebouw aan de Cearalaan en een klein
stukje Laantje van Eldering geeft toegang tot de garages
achter de Mauricialaan.
Buitenplaatsen
Eeuwenlang ontwikkelde de bebouwing zich in Overveen
in alle geleidelijkheid langs de bestaande wegen en de
directe omgeving daarvan. Vanaf de tweede helft van de
1 7de eeuw tot ver in de 19de eeuw verschijnen de bui
tenplaatsen langs de duinrand. Overbeek, vroeger
Lindenheuvel geheten, Bloemenheuvel, Belvédère, Vaart en
Duin, Elswoutshoek, Duinlust en, als absolute topper,
Elswout liggen in een vrijwel ononderbroken rij nog altijd
aan de westzijde van de lange noord-zuidweg. In sommi
ge gevallen is er sprake van een tweede of zelfs derde ver-
8
Ons Bloemendaal, 21e jaargang, Lustrumnummer 3, herfst 1997
