Endymion
8&rï»i
Aan de Koepellaan 2 in Bloemendaal ligt een groot wit
huis genaamd 'Endymion' (1908). Met deze naam ver
wees de architect van het gebouw, Prof. H.Th. Wijdeveld,
naar het gedicht 'Endymion' van de Engelse dichter en
romanticus John Keats met de bekende openingsregel: 'A
thing of beauty is a joy for ever'.
Schoon was zijn huis zeker, met een klassieke, sobere
gevel en een mansarde-dak met ovale daklichten. Een for
mele tuin werd er omheen aangelegd, met een houten
prieel en een lange pergola die uitkwam op een theehuis.
Ook het interieur werd door Wijdeveld zelf ontworpen en
daarbij ging zijn voorliefde vooral uit naar handwerk. Rijk
versierde plafonds, schitterend ingelegde vloeren van hout
en marmer, trapversieringen... geen vierkante centimeter
van de binnenkant is onbewerkt gebleven.
Verpleeghuis
Vele jaren later, in 1953, werd het huis tot 'verpleeghuis
voor dames' ingericht. De enige verbouwing van de bui
tenkant betrof de daklichten die grotendeels werden ver
vangen door dakkapellen. Op bijgaande foto is alleen het
dakraampje rechts nog vervangen door een dakkapel.
Verder kwam er een tweede trap en werden formaat en
indeling van de kamers enigszins gewijzigd, alles in over
leg met Prof. Wijdeveld zelf.
Endymion: rechts boven is de eer
ste dakkapel te zien. Later werden
alle ovale daklichten aan deze zij
de vervangen door dakkapellen.
Thing of beauty
Door de intensieve bewoning en slijtage van veel mensen
op een klein oppervlak verloor het interieur veel van de
vroegere glorie. Een 'thing of beauty' vonden de huidige
eigenaars, Corinne en Uko Jonker-Elias, er een aantal jaren
geleden nauwelijks meer in terug. Binnen was alles bruin
en grijs, de pergola's leken op een Romeinse ruïne en veel
leistenen van het dak en de koepel waren verdwenen.
Over alle vloeren was een grijs kleed geplakt. Het parket
dat er van onder tevoorschijn kwam was als een mozaïek
ingelegd met acht verschillende houtsoorten. Zo lijkt het
in de hal alsof er een kleed ligt, met een drukke rand om
een rustig centrum. Met veel geduld is van het parket een
minuscuul bovenlaagje afgehaald en zijn de ontbrekende
stukjes aangevuld. Ook het marmer dat gebruikt is als
bekleding van muur en vloeren was heel divers, in de
kleuren roze, groen, wit en zwart. In de entree bijvoor
beeld zijn de muren tot het plafond ingelegd, nu weer
geheel aangevuld en hersteld.
Op maat
In de zitkamer waren de muren bespannen met zijde. Het
oorspronkelijke patroon was een exacte kopie van het
patroon in het parket: hartvormige, ingelegde stukken. De
kleur was bruinig, of bruin geworden, dat onderscheid
was moeilijk te maken. De oude bespanning is naar het
Frans Halsmuseum gegaan. Nu hangt er gele zijde met een
wiebertjespatroon, een bijzondere stof met een laagje
schuimrubber er tegenaan geplakt. Zulke stof, die speciaal
Ons Bloemendaal, 22e jaargang, nummer 3, najaar 1998
13
