Uitgewoond
Het huis wordt in de loop der tijd totaal verwaarloosd. In
1990 wordt het complex voorgedragen als Provinciaal
Monument. Er komen verschillende plannen om het te
renoveren, variërend van een restaurant tot en met een
appartementencomplex. Uiteindelijk wordt Bosch en
Landzigt in 1995 in drie huizen gesplitst.
De huidige eigenaar van de Hofstede, het aan de voorkant
gelegen huis, maakt in maart 1995 een eerste inventarisa
tie ten behoeve van de renovatie. Bij de voordeur zitten
tien verschillende bellen. Het huis was verhuurd aan vele
verschillende kamerbewoners en maakt een totaal uitge
woonde en troosteloze indruk. De buitenkant, voordeur,
raamkozijnen en luiken, zijn in jaren niet geschilderd.
Binnen zitten vele lagen verf in allerlei wilde kleuren op
de monumentale deuren, kozijnen en vloeren. De beten-
gelde wanden en plafonds zijn verminkt. De hofstede is
niet onderkelderd en bezit zelfs geen kruipruimte. Het is
zomaar op het zand neergezet met een dikke schelplaag als
isolatie. Het blijkt gelukkig een heel droog huis te zijn,
absoluut niet vochtig. Ook de kelder die onder het
Achterhuis ligt is kurkdroog.
Bouwplan
Er wordt begonnen met de grote schoonmaak. Het huis
toont haar prachtige stijlkamers voorzien van fraaie wit
marmeren schouwen. De brede paneeldeuren in prachtig
gewelfde kozijnen geven toegang tot de verschillende
ruimten. De oude lambrizeringen zijn nog overal aanwe
zig. De marmeren wandplaten in de hal en de marmeren
gangvloeren geven het voorhuis een elegante uitstraling.
Zelfs de oude 'Amstel' toiletpotten, voorzien van blauwe
gebloemde motieven en een houten bril, bieden nog
steeds een royale zit.
Er wordt een bouwplan gemaakt om het huis het comfort
van deze tijd te geven, met respect voor de monumentale
details. Immers, door de splitsing is er onder meer geen
eigen elektrisch circuit en geen centrale verwarming. Maar
ook een keuken en een trappenhuis moeten in de nieuwe
situatie worden aangebracht.
Een in de tekeningen voorziene doorgang naar de nieuwe
keuken blijkt een 'natuurlijke' voorganger te hebben: het
kozijn van de openslaande deuren anno 1797 wordt achter
de betengeling van de eetkamer aangetroffen en hersteld.
Een parketvloer blijkt niet nodig, onder alle lagen vuil en
verf komen in alle kamers de oude, brede, grenen vloer
delen te voorschijn. Als de schilder begint met het 'buiten
werk' krijgt Bosch en Landzigt langzaam maar zeker haar
allure terug.
De Zaal en de serre met het vernieuwde, koperen dak.
De nieuwe bewoners van de Zaal en die van het
Achterhuis zijn inmiddels ook begonnen met de verbou
wing en renovatie van hun huizen. Veel zorg wordt
besteed aan de hoge, dubbele tuindeuren met inwandige
schuifdeuren voorzien van panelen, en het gestucte pla
fond in de Zaal. De serre krijgt een nieuw koperen dak. In
het Achterhuis wordt veel aandacht besteed aan de prachti
ge keuken, nog geheel in vroeg 20ste-eeuw-stijl, onder
meer met een grote schouw, een servieskast met dubbele
deur voorzien van glazen ruiten en een marmeren aan
recht op de originele houten kasten. De vloer en de goot
steen zijn van graniet.
Anno 1998 kijken wij met veel plezier terug op het leerza
me proces van de renovatie van Bosch en Landzigt. Het
streven van alle eigenaren is en blijft het behoud van dit
mooie huis, een cultuurhistorisch element uit de geschie
denis van wonen en werken (als boerderij, tol en later
buitenverblijf) in Zuid-Kennemerland.
Marc en Edith Asselbergs
Geraadpleegde documentatie
Beschrijving van het Monument; Provincie Noord-Holland.
20
Ons Bloemendaal, 22e jaargang, nummer 3, najaar 1998
