gemeente verzonden, een kort geding werd aangespannen,
enzovoort. Op initiatief van de Stichting Duinbehoud is
tussen een tiental belangenorganisaties (de Stichting Ons
Bloemendaal inbegrepen) een samenwerking tot stand
gekomen die opkomt voor het behoud van de onvervang
bare natuur- en cultuurhistorische waarden die dit gebied
kenmerken. Deze organisaties keren zich niet tegen een
bestemming ten behoeve van woningbouw op deze loka-
tie. Wel benadrukken ze dat bouwplannen dienen te stro
ken met genoemde waarden en ook met het parkconcept
dat indertijd door de bekende landschapsarchitecten
Zocher en Springer is ontworpen. Dit laatste is overigens
ook een dwingende vereiste waaraan naar de mening van
de gemeente de herinrichting van dit gebied moet vol
doen.
Grootschalig
Het formuleren van eisen betekent nog niet dat er ook aan
wordt beantwoord. In dit geval is dat zelfs allerminst
gegarandeerd. De voorgenomen bebouwing dreigt immers
te grootschalig uit te vallen. Zeker indien het als absolute
bovengrens geldende aantal (450) woningen volledig zou
worden gerealiseerd, raakt men op gespannen voet met
het uitgangspunt dat het Zocher/Springer-concept moet
worden gehandhaafd, zo niet zelfs hersteld. Dat bij 450
woningen het bebouwde oppervlak niet groter wordt dan
vroeger het geval was, wordt wel als verdediging aange
voerd, maar gaat voorbij aan het feit dat het gebruik van
de ruimte bij een ziekenhuis totaal andersoortig is dan bij
een woonwijk. Alleen al de toevoer- en verbindingswegen
vergen aanzienlijk meer vierkante meters. Patiënten nemen
immers nauwelijks aan enig verkeer deel en in het va-et-
vient van het personeel heeft autoverkeer altijd een ver
waarloosbare rol vervuld. Het behoud van de landschappe
lijke en historische waarden van Meerenberg vergt een
minder intensieve bebouwing. Nu sluit de intentieverkla
ring niet uit dat er, om betere kwaliteit te garanderen, met
een lager aantal woningen wordt volstaan. Het is echter de
vraag of zo'n theoretische mogelijkheid ook enig realiteits
gehalte heeft. Dit nu is zeer te betwijfelen. Naar verluidt is
het aantal van 450 voor Park Brederode CV eerder een
streefgetal dan een maximum - en men zal dan vasthou
den aan de stelling dat er hier 450 woningen gerealiseerd
mogen worden. Overigens zijn er rond dit cijfer nog wel
andere onduidelijkheden. Uitgangspunt moet zijn dat
wooneenheden, die gerealiseerd worden in reeds bestaan
de gebouwen in dit aantal zijn begrepen. Ook is het de
vraag welke omvang woningbouw mag hebben indien op
een deel van het terrein 'voorzieningen voor de gezond
heidszorg' worden gehandhaafd. De intentie-overeenkomst
sluit dit niet bij voorbaat uit, maar vermeldt niet of dit
dan gepaard moet gaan met minder woningen.
Inspraak
Kortom: Ons Bloemendaal is er niet gerust op dat er een
evenwichtige planontwikkeling tot stand komt met ener
zijds gedifferentieerde woningbouw en anderzijds het
behoud van landschappelijke waarden. De afgelopen
weken hebben laten zien dat met deze waarden, zo ze al
onderkend worden, onvoldoende rekening wordt gehou
den. In het 'open planproces' dat de gemeente voor ogen
staat, kan hierin wellicht nog het nodige gecorrigeerd
worden. Van meer belang is echter het bieden van goede
mogelijkheden van inspraak, bezwaar en beroep. Derhalve
bepleit Ons Bloemendaal, zoals ook is geschied door het
Platform Bewonersoverleg Bloemendaal en Omstreken
(PBBO)dat ter zake een complete bestemmingsprocedure
ex artikel 10 van de Wet op de Ruimtelijke Ordening van
toepassing wordt - zonder gebruik te maken van de antici
perende uitzonderingsclausules. Of willen we, in afwijking
van het standpunt van ruim negentig jaar geleden, toch
alleen maar een nieuw 'stadskwartier'?
Peter de Natris
Ons Bloemendaal, 23e jaargang, nummer 1, voorjaar 1999
7
