Vrijwillige Brandweer
Bloemendaal
Post Vogelenzang
De Vrijwillige Brandweer Bloemendaal bestaat 75 jaar en
dat is een belangrijk moment om bij stil te staan.
Ieder van de vier Bloemendaalse rayons heeft zijn eigen
wetenswaardigheden. Voldoende redenen dus om van elke
ploeg enkele ervaringen uit die tijd op papier te zetten.
Aan mij de eer om dat voor de ploeg Vogelenzang te
doen.
Cursus
Mijn brandweerperiode begint aan het eind van de jaren
vijftig. Het initiatief ging overigens beslist niet van mijzelf
uit. Op zekere dag waren de heer Van de Vossen en ik op
bezoek bij de heer Dijkstra, directeur van de Gemeente
Werken, om te praten over de speeltuin in Vogelenzang
en daarbij werd de vraag gesteld of de Vrijwillige
Brandweer niets voor ons was. Aanvankelijk hadden we
geen van beiden interesse. Een paar maanden later liep ik
de heer Dijkstra weer tegen het lijf en weer kwam dezelf
de vraag. Ik zei dat B&W het vast niet goed zou vinden
dat ik bij alarm 'zomaar' de school uit holde. Nu had de
heer Dijkstra toevallig diezelfde dag een vergadering bij dit
college en die vond het een uitstekend idee. Dus ik zat er
min of meer aan vast!
Rayon Vogelenzang omstreeks 1948.
Er werd gezegd dat ik het snel genoeg zou leren. En dat
twee vaste brandwachten me alles in een paar avonden
konden bijbrengen. En dat klopt natuurlijk van geen kant.
Voor mij betekende het een cursus brandwacht 2 e klas in
Haarlem, gevolgd door een opleiding van twee jaar tot
brandmeester. Daarna was mijn promotie een feit.
Kerstnacht
Hoe je aan aanvulling kwam van de ploeg, als er mensen
verhuisden of afgekeurd werden? Dat was toen een vrij
eenvoudige zaak. Je keek eerst eens goed om je heen in
het dorp en twee eisen stonden daarbij voorop: is de per
soon in kwestie overdag beschikbaar en zal hij door de
ploeg worden geaccepteerd. Dat is in mijn tijd wonderwel
gelukt, de sfeer bleef uitstekend.
In de ongeveer twintig jaar dat ik bij de brandweer heb
gediend, zijn er niet bijzonder veel uitrukken geweest,
maar sommige voorvallen staan op mijn netvlies gegrift.
Ik denk dan bijvoorbeeld aan de brand op Stichting
Vogelenzang in de Kerstnacht van 1963. Om water te
kunnen geven moesten we een bijt hakken in de
Leidsevaart, want het vroor tien graden. De slangen moes
ten we na afloop laten liggen, want die waren massief ijs
geworden. Onze 'brandweerauto' was eigenlijk een oude
legerjeep met aanhanger en onze kleding bestond uit een
duffelse - dus niet waterdichte - jas en broek. De Kerst is
dus in bed gevierd, met een longontsteking.
Ons Bloemendaal, 23e jaargang, nummer 2, zomer 1999
17
