Mensen en ook dieren
redden
Artikel 1,4b van de Brandweerwet geeft als een van de
taken van de brandweer: 'Het beperken en bestrijden van
gevaar voor mensen en dieren bij ongevallen anders dan
bij brand.' De opstellers van dit artikel hebben misschien
niet vermoed wat dit voor avonturen zou opleveren.
Hieronder volgt een aantal waargebeurde verhalen over
het redden van dieren door één van de Bloemendaalse
vrijwilligers.
De klassieker 'een kat in de boom', en
meer varianten.
Wie denkt: "Een kat in de boom en dan heb je het wel
gehad", die heeft het mis. Wat dacht u van een kat onder
de vloer of op de schoorsteen? Bij een onervaren persoon,
die nog niet zo lang bij de brandweer is, gaat het alarm af
met de melding: een kat in de boom. Nou èn, daar is hij
toch zelf in geklommen, en trouwens, dan klimt hij toch
gewoon weer naar beneden? Bij aankomst op de plaats van
bestemming loopt een vrouw wat zenuwachtig heen en
weer. Het is haar katje dat daar heel hoog in de boom zit
op een heel dun takje. Als je dat ziet, begrijp je dat elke
beweging een val kan betekenen. De kat begrijpt dat ook
en blijft dus zitten, en dat kan hij dagen zo volhouden.
Maar goed, hoe haal je hem eruit? Het is veel te hoog
voor een ladder, en bovendien is de tak veel te dun om
een ladder tegenaan te zetten. Is een hoogwerker of lad
derwagen dan een oplossing? Helaas, die gaat maar heel
moeilijk tussen de wirwar van takken door. Er zijn er paar
brandweercollega's die zeggen: "Laat hem maar zitten, hij
komt er vanzelf wel uit".
De teleurstelling staat al in de ogen van de eigenares te
lezen. Na nog wat inventieve opmerkingen van collega's
komt het geniale: "We spuiten hem eruit". We leggen de
eigenares van de kat uit dat we haar diertje met een zeil
op zullen vangen, en dat het zeker goed zal gaan. Na wat
gemor gaat ze akkoord. De weg wordt afgezet, het zeil
wordt uitgerold en de druk gaat op de spuit. Je staat er
van te kijken, hoe stevig zo'n beestje zich nog vastklampt
aan een immens dun takje, terwijl hij de volle laag krijgt.
Inmiddels staan er al zo'n twintig auto's te wachten tot ze
door kunnen rijden. Zes brandweercollega's staan midden
op de weg, met een zeil tussen hen in gespannen. De
bevelvoerder staat op enige afstand te kijken om aanwij
zingen te geven. Dan laat de kat los en valt naar beneden,
maar door de takken die hij onderweg tegenkomt wordt
de kat diverse malen van richting veranderd en evenzovele
malen wordt de zes mannen toegeschreeuwd door de
bevelvoerder: "Naar links... naar rechts..., naar voren..."
Voor de automobilisten die uit de auto waren gekomen
leverde dit een slapstickachtig schouwspel op. De kat
kwam uiteindelijk keurig in het zeil terecht, en zette het
daarna als een haas op een rennen. Later vernamen we van
de eigenares dat de kat al thuis voor de deur zat te wach
ten. Zoals het klokje thuis tikt...
Maar wat dacht u van de kat onder de vloer. De kruip
ruimte was voor een brandweerman veel te klein om
onder door te kruipen, en dan een kat te pakken zien te
krijgen! Hij zat er al drie dagen. U begrijpt het al, de sug
gestie kwam om de vloer open te breken. Dat vond men
toch iets te rigoureus, maar wat dan? Daar stonden we
met een brandweerauto van acht ton, acht brandweerlie
den, met Felix brokjes bij het kruipluik: "Poessie, poessie,
poessie..." En toch hebben we het zó voor elkaar, gekre
gen. Waarom lukt het ons wel, en een ander niet!? Of was
het beginnersgeluk!
En dan de kat op de schoorsteen. Dit was de tweede keer
al dat dezelfde kat op dezelfde schoorsteen zat. Hoezo zijn
katten eigenwijs! De tweede keer dat we de kat eraf haal
den, leverde dit een stoere brandweerman een nat pak op.
Via een klein laddertje van de nok van het dak naar de
schoorsteen konden we de afstand net overbruggen. De
kat werd bij zijn nekvel gegrepen, maar hing met zijn
'piasorgaan' de verkperde kant op. Het is een wonder dat
de kat niet is losgelaten.
Zeer zeldzaam: een ara in de boom.
Bij het afgaan van een brandweeralarm let je vooral op het
adres van de melding. De melding zelf betrof 'Een ara in
de boom', wat is een ara eigenlijk? Nog steeds fixerend op
het adres zien we, op de bewuste plaats aangekomen, een
papegaai in de boom. Natuurlijk, een ara is een papegaai.
De papegaai was eigendom van de bewoners van een
gekraakt pand in Aerdenhout. Toentertijd was kraken aar
dig populair. Maar wat is er eigenlijk mis met een pape
gaai in de boom, want die voelen zich daar toch thuis? Dit
was nu precies het probleem, hij was in slaap gevallen en
vond die drukte beneden wel best. Ook hier was het
onmogelijk om met een gewone ladder de papegaai uit de
boom te krijgen, en daarbij, wie pakt een papegaai vast als
je daar geen ervaring mee hebt. Zo'n snavel is behoorlijk
sterk. Volgende vraag: "Moet die ara er dan echt uit?" Na
informatie ingewonnen te hebben bij het vogelrampen-
30
Ons Bloemendaal, 23e jaargang, nummer 2, zomer 1999
