Teunis Blok, een bijzondere
Dahlia's bij Elswout
INWONER VAN OVERVEEN
Een prachtige voorjaarsmiddag. Het groen van de
'Kraantje-Lek-Weg' (Duiiilustweg) is nog transparant. Hoe
vaak heb ik hier al niet gefietst, op weg naar Koningshof,
Aerdenhout of gewoon voor een ommetje.
Deze keer ben ik op weg naar de heer Teunis Blok die aan
de Duinlustweg woont, op een van de aantrekkelijkste
plekjes in Overveen. "Stel je voor dat daar je huis staat!",
droomt menig woningzoekende terecht.
Al 69 jaar woont Teunis Blok in het 'Dahliahuisje', zoals
mijn kinderen het noemen. Hij is 94 jaar en groot, krach
tig en vriendelijk. Zijn vrouw overleed in 1991. Ik heb
bewondering voor de manier waarop hij, zelfs op hoge
leeftijd, nog altijd met aandacht en liefde zorgt voor huis
en tuin. "En ik fiets nog steeds en drink iedere dag mijn
borreltje", vertelt Teun. "Af en toe doet de rentmeester
van Elswout gezellig mee. En dan praten we over hoe het
was en hoe het nu is. Er zijn veel lieve familieleden om
me heen en ik woon hier toch zo prachtig".
Hij is geboren in 1904, in Jaarsveld. Op zoek naar werk
kwam hij terecht in Overveen. Hij werkte eerst in de
boterfabriek van Cohen en Van der Laan op de Leidsevaart.
Daarna zorgde hij drie jaar lang voor het onderhoud van
bos en tuin van het landgoed Elswout. Het grote huis van
Elswout was toen nog niet afgebouwd. Daarna kwam hij
in dienst bij de familie Luden en Van Vliet, eigenaars van
het landgoed Koningshof.
"Ik trouwde mijn vroegere buurmeisje, en verdiende in
die tijd tweeëntwintig gulden per week èn vrij wonen.
Samen met zes tuinlieden, een jachtopziener, een
chauffeur-huisknecht, vier werkmeisjes en twee keuken
meisjes zorgden wij voor de familie en het landgoed. Voor
het grote huis (nu filmarchief) lag een prachtige rozentuin
die ik mocht onderhouden. Mevrouw Luden reed met haar
wagentje door twee paarden getrokken overal naartoe en
bracht fruit en bloemen rond. Mijn rozen zaten daarbij.
Ach, die rozentuin was zo mooi! Toen De Koningshof vele
jaren later door de laatste bewoners aan Natuurmonu
menten werd geschonken, was het gedaan met die rozen
tuin..." Ik hoor aan zijn stem dat het hem nog steeds spijt.
De rozentuin is weg, maar al 69 jaar is zijn tuin een veel
kleurige akker vol dahlia's. Hij begon in 1920 met de
dahlia-verkoop om zodoende een extra centje bij te ver-
Teunis Blok in zijn daMiatuin (privébezit)
dienen. Vijfentwintig cent per bosje vroeg hij aan toevallig
passerende kopers. In de oorlog werd het tijdelijk een
moestuin, daarna bloeiden de dahlia's weer volop.
Ik betrap me erop dat ik ieder voorjaar weer vol verwach
ting en ook een beetje angstig kijk of het veld weer is
ingeplant. En als dan in juli die grote bonte wereld weer
tot bloei komt, met Opa Blok ertussen, immer vrolijk
zwaaiend, dan is het goed!...
Aagje Nicolaas
Ons Bloemendaal, 23e jaargang, nummer 3, najaar 1999
19
