lijks in slaap. Een ellendige toestand. Men was de kathedraal
van Reims aan het herbouwen, onder aanvoering van Carne
gie4, die er flink wat geld in had gestoken. De kathedraal had
tijden onder vuur gelegen van Duitsers en Fransen en het zag
er vreselijk uit, de gaten zaten in de gewelven. Ik vond het
daar niet zo prettig en ben weer naar Parijs teruggekeerd,
naar het bureau, maar dat gaf geen goede aansluiting meer.
Men had bedacht dat ik in Reims had moeten blijven...
Ach, het bestaat bijna niet dat je als buitenlandse architect
kunt doorbreken in het chauvinistische Frankrijk. Kijk naar
Bijvoet en Elolt, ook internationaal gezien geen kleine na
men, maar ook voor hen blijft Frankrijk een moeilijk hoofd
stuk".
Terug naar Haarlem en Bloemendaai
"Ik ben tenslotte maar teruggekeerd naar Haarlem en Bloe
mendaai en bij architect Sevenhuijsen5 terechtgekomen. Hij
was nog een oud-leraar van me van de school van bouw
kunde. Ik kwam midden in woningbouwplannen en derge
lijke terecht.
Ik heb een relatie weten op te bouwen met veel bouwwer
ken in Bloemendaai en omgeving. Bij mijn collega H. Kor-
ringa op het kantoor kwam het Jeugdhuis in Bloemendaai
(red.: het latere dorpshuis) aan de orde. En daar werden een
paar bekende architecten voor uitgenodigd, o.a. Groenewe-
gen en Mulder Van Asdonk6. Wij hebben toen aan die
prijsvraag meegedaan en daar kwam ik als winnaar uit voor
het beste ontwerp. Een paar jaar later werd het gebouwd.
De heer Beekman7 was toen penningmeester, en daar kreeg
ik vreselijk van op mijn kop. Toen het plan werd uitge
werkt, bleek het veel te duur te zijn. Mijn begroting was
toen 27.500 gulden en dat moest ik terugbrengen tot
25.000 gulden. Dus alles omgewerkt, kleiner en lager ge
maakt en zo.
Ik had daarvoor al een en ander gebouwd en verbouwd. Een
van mijn eerste opdrachten betrof een landhuis in Aerden-
hout gebouwd voor meneer Ter Brake, Westerlaan 148. Een
huis met een rieten dak. Het was een moeilijke opdracht,
die mensen wilden er namelijk erg nauw bij betrokken zijn,
ik kon geen kant op. Aan de achterzijde is het in mijn ogen
nog het leukst geworden. Pieter van Gelder heeft daar toen
nog interieurbeschilderingen voor gemaakt en Han Bos
kamp9 heeft het helemaal ingericht.
Ik kon met die opdrachten nog niet mijn bureau inrichten.
Dus tegelijkertijd was ik bij mijn vriend Korringa op het
kantoor. Maar het was niet eenvoudig om aan het werk te
komen en te blijven. Toen niet en nu niet. Maar op een
gegeven moment kwam er een prijsvraag voor een raadhuis
in Bloemendaai en ook daar deed ik aan mee. Mulder en
Van Asdonk haakten af, want die vonden waarschijnlijk
mijn instelling wat al te modern. Van der Steur10 was toen
min of meer de prijswinnaar. Het is nooit gebouwd volgens
het idee van Van der Steur. Ik heb nog een groots uitge
werkt perspectief van het raadhuis. En Blaauw11 was er toen
Het eerste liuis-ontwerp
van Van Kempen in de
Westerlaan
(nu: Den Texlaan).
Ons Bloemendaal, 24e jaargang, nummer 2, zomer 2000
