Lindenheuvel met het voormalig vogelobservatiehutje voor de kinderen, vlakbij
met erbij een schommel.
Tuinbaas Anne Jager met tuinman Lambooy
in de moestuin van Lindenheuvel.
Op een keer kwam de hulpverpleegster haar kamer uit en
barstte in tranen uit. Ik vroeg wat er was. Ze zei: 'Uw moe
der is werkelijk heel bijzonder. Ze is aan het eind van haar
leven. Ze kan nauwelijks meer spreken. Ik ben een paar
weken weggeweest, maar ze herkende me direct, wist dat ik
zorgen had over mijn kind en vroeg hoe het met me ging.'
G e n ve
Ik ging eerst alleen naar Genève in 1950. Ik wilde vertaalster
Nederlands-Frans worden, maar mijn leraar zei: 'Je hebt een
Zwitsers paspoort. Je zult dus waarschijnlijk moeilijk werk
kunnen vinden in Nederlandstalig gebied.' Toen heb ik
Frans als hoofdtaal gekozen met Engels en Spaans erbijIk
was thuis gewend om Frans te spreken, maar de regels van
de grammatica kende ik niet goed. Ik spreek nu haast geen
Nederlands meer. Mijn zoon is getrouwd met een meisje
van Franse afkomst. Mijn kinderen en kleinkinderen spreken
alleen maar Frans. Mijn zusje Gabrielle woont ook in
Genève en mijn broer André in Grand Lancy vlak bij
Weerzien met Nederland
het huis, Wij komen wel af en toe in Nederland. Verleden
jaar was er een reünie van de Bloemendaalse School
Vereniging, 'de BSV', waar mijn broer naar toe is
geweest. Mijn broer en zus hebben Lindenheuvel nog wel
bezocht, maar ik nooit meer. De foto van de brand in 1976
in het blad 'Ons Bloemendaal' dat wij ontvingen heeft mij
diep getroffen. Allerlei herinneringen aan de negen jaar dat
wij er gewoond hebben komen weer naar boven. Na ons
vertrek heeft rentmeester Vrijland Lindenheuvel beheerd. De
uiteindelijke verkoop moet uiterlijk 1960 rond zijn geko
men. De huidige eigenaar van Lindenheuvel, meneer Luigi
Prins, is in september 1994 op bezoek geweest om kennis
met ons te maken. Mevrouw Annie (A.A.M.) Bijleveld heeft
al veel materiaal van mij ontvangen en naar het Bijleveld-
archief in Leiden gebracht. Haar vader was genealoog.
Mevrouw Bijleveld is 89 en woont in Wassenaar.
We hebben nog heel lang een goede band behouden met
personeel van Lindenheuvel. Mijn vader liet hen zelfs over
komen naar Genève, zoals het dienstmeisje Maatje.
Meneer Scheffer is hier geweest en heeft de gordijnen ge
naaid die in deze kamer hangen. We zijn lang blijven corre
sponderen met tuinbaas Jager en mijn familieleden hebben
hem ook bezocht. Hij kwam ook hierheen en praatte veel
met mijn vader over de staat van de buitenplaats. Mijn vader
had na ons vertrek uit Nederland speciaal voor hem vastge
legd dat hij aan de ingang van Lindenheuvel kon blijven
wonen. Hoewel hij het met de beste bedoelingen had gere
geld vond mijn vader het toch heel erg voor hem dat hij
moest toezien hoe de buitenplaats steeds meer verslechter
de.
Omdat u geïnteresseerd bent in het contact tussen tuinbaas
en eigenaar moet ik u nog één anekdote vertellen. Baas Jager
was bij ons op bezoek in Genève en ging met mijn vader
naar de beroemde Botanische Tuin, vlak naast het Paleis van
de Verenigde Naties. Ze bekeken enthousiast de bomen en
Genève. Mijn Tante Michèle woont in Chésières. Zij
is de weduwe van mijn oom Willy, Willem Burdet,
die op 8 juni 1987 op 93-jarige leeftijd overleed.
Mijn Tante Lily, Elise Burdet, is geboren in 1 899
op Grand Saconnex, één van de weinige buitens in
die buurt.
Mijn vader herinnerde zich dat er een toren aan het
huis zat en dat er een kamer was 'zonder hoeken'.
Tante Lily hield veel van de bergen en woonde lan
ge tijd in Grindelwald. Daar is een grafsteen te vin
den waarop staat dat ze leefde van 1899 tot 2001,
zonder een jaartal in de '1900' dus.
10
Ons Bloemendaal, 28e jaargang, nummer 2, zomer 2004
