sfeer. Juist daarin verschilde zijn werk met het Hollandse
van de Haagse School.
Tante Jo herinner ik me veel beter, Zij was één van de
'Amsterdamse Joffers'; een grande dame, zelfbewust, neer
buigend en vriendelijk. Ze was een echte zakenvrouw en
heeft de zakelijke belangen van mijn oom behartigd. Na
de dood van Bauer is ze zelf ook weer gaan schilderen,
vooral portretten.
Ze was zeer gesteld op mijn vader en ik kwam als kind met
mijn broer en zusje regelmatig in haar appartement
'Westhove' in de Lairessestraat in Amsterdam, waar ze
woonde na de dood van haar man. Mijn vader kreeg veel
vuldig een schilderij of ets of tekening van haar. Ons ouder
lijk huis hing vol met werk en reisverzamelingen van mijn
oom en tante. Ik had ook een prachtig portret dat tante Jo
had geschilderd van mijn oom, helaas heb ik dat door ruim
tegebrek moeten verkopen. Tante Jo is tweeënnegentig jaar
geworden.
Nalatenschap
Na het overlijden van tante Jo in 1964 werd de familie van
zowel haar kant als die van Bauer, uitgenodigd om o.l.v.
een notaris op de Lairessestraat te kijken wat zij graag uit de
inboedel zouden willen hebben. De rest werd geveild.
Daardoor hebben we in beide families nog redelijk veel uit
de nalatenschap van oom en tante Bauer - Stumpff in bezit.
Niet alleen schilderijen, aquarellen en etsen maar ook brie
ven met tekeningen, kaarten, schetsboeken, etc. In het
Amsterdamse huis stonden ook veel meubels en kunstvoor
werpen die het echtpaar op hun buitenlandse reizen hadden
gekocht.
Ook hebben we nog voorwerpen, zoals een helm en een
engelenkopje, die op veel werken van mijn oom staan afge
beeld. Bij de inboedel zat ook een stereocamera. Dat
was in de twintiger jaren van de vorige eeuw het
nieuwste van het nieuwste. Hiermee konden drie
dimensionale foto's gemaakt worden. Het was een
fototoestel met een lens voor het linker- en een lens
voor het rechteroog. De twee foto's werden van
negatief ontwikkeld naar positief op twee glasplaat
jes. Met de stereoscoop kreeg je met de twee positie
ven een driedimensionaal beeld.
We hebben ook een sprookjesboek van Duizend-en-
één-nacht met etsen van Bauer, in een oplage van
200 exemplaren. Er zijn twee uitgaven met originele
etsen. Volgens de overlevering is één uitgave in
1925 gekocht door mevrouw Kröller - Möller.
Mijn vader hield zich veel met Bauer bezig. In alle
catalogi van tentoonstellingen hield hij nauwkeurig
bij welke schilderijen in de familie waren. Een deel
Bauer met drie onbekende dames.
van de collectie van mijn oom en tante is nu bij onze kinde
ren. Eén van onze dochters heeft die interesse voor Bauer
ook. En zo blijft de belangstelling voor het werk van mijn
oom voortleven in onze familie.'
Foto's komen uit particulier
bezit, tenzij andere gemeld.
Villa Stamboel in 1901 voor de Bauers gebouwd. Door hen gewoond tot 1916.
Inmiddels gesloopt (AvK).
Aquarel van Marius Bauer, na zijn dood
gemaakt door zijn vrouw Jo (AvK).
Ons Bloemendaal, 29e jaargang, nummer 1, lente 2005
23
