Een monument
Het concept-register van provinciale
monumenten uit de periode 1850-1940
verschaft een zeer gedetailleerd beschre
ven indruk van dit voormalige stationsge
bouw. Hier beperken we ons tot een
selectie daaruit.
Het ontwerp van dit station schrijft men
toe aan de indertijd vast aan de HIJSM
verbonden architect D.A.N. Margadant.
Deze breekt met de tot dan toe gebruike
lijke neoclassicistische bouwstijl, met
name door in de rangschikking van de
onderdelen niet meer een symmetrie
door te voeren. Hij ontwerp hier een
langgerekt gebouw waarin twee vrijwel
vierkante ruimten, qua grootte echter
ongelijk, met elkaar zijn verbonden door
een langgerekt rechthoekig tussenstuk.
Het linker vierkant bevat een vestibule en
een plaatskaartenkantoor, het rechter de
wachtkamer 3de klas; die der 2de klasse is
in het tussenstuk ondergebracht.
Aan de voorkant bevindt zich op de bega
ne grond een gaanderij, aan de perronzij
de een waranda - die achter de wachtka
mer 3 de klasse is doorgetrokken. Aan de
zuidgevel werd een goederenloods
gebouwd die in 1914 zal worden uitge
breid. Ook de noordgevel heeft een uit
bouw: een zeshoekig houten gebouwtje
dat deels als bergruimte dient en deels als
buitenretirade. In 1984 is het gesloopt.
Het uit crèmekleurig gepleisterde bak
steen opgetrokken station is voorzien van
groeven waardoor men een bouw op
basis van zandsteenblokken suggereert.
Aan de perronzijde ziet men boven de
waranda in de muur zes verdiepte vakken.
Vier ervan bevatten in rood getekende decoraties, renaissan
cestijl uitgevoerd. De voorstellingen (Vogelzang, Visch,
Bloemen en Wild) verwijzen naar de natuurrijke omgeving
zo dicht bij zee.
Dat dit al lang buiten gebruik geraakte bouwwerk bescher
ming als monument waard is, wordt van provinciezijde uit
voerig betoogd. Hier beperken we ons tot een korte samen
vatting van de doorslaggevende argumenten. Men benadrukt
dat dit station een vroeg voorbeeld is van een veranderende
architecturale vormentaal. Het is een representatief maar
inmiddels wel zeldzaam voorbeeld van een (nagenoeg) volle-
De oude uitbouw
Perronzijde met veranda, zonder uitbouw, omstreeks 1987
gen op de eerste verdieping. Op perioden waarin onder
houd geheel achterwege blijft, volgen midden jaren tachtig
restauratie activiteiten. Uiteindelijk gaat de NS ertoe over de
benedenverdieping als bedrijfsruimte te verhuren. De fami
lie Lindeman vestigt dan hier de firma Helex - gespeciali
seerd in open haarden en schouwen. Als na een tiental jaren
de NS besluit het voormalige station te verkopen, verwerft
de familie Lindeman het pand in eigendom en huisvest hier
Schouwspel, zoals Helex gericht op schouwen en haarden,
maar met een veel ruimere doelstelling waartoe ook het ver
bouwen en inrichten van woningen hoort.
26
Ons Bloemendaal, 29e jaargang, nummer 3, herfst 2005
