Haarlemse weeskinderen
in Bloemendaal
De burgerwezen Dientje en Neeltje van Leersum in zondags uniform bij het Zanderij vaart je in Overveen, 1933
(Foto uit genoemde publicatie)
de Haarlemse Waterleiding. In het vroege voorjaar en op
Tweede Pinksterdag gingen wij er lopend naar toe. Op
Caroline-duin stond een houten huisje, een bouwkeet. Daar
stond een oud fornuisje in waarvoor wij hout moesten zoe
ken. Er was een oude pomp die wij met water uit een fles
aan de gang moesten maken. Eerst kwam er dan roestwater
uit en je moest vreselijk hard pompen tot het water schoon
werd. Er stonden twee goalpalen en een paar oude banken.
Het was een heerlijk oord. Toiletten waren er niet. Als we er
naar toe gingen iedereen ging mee, groot en klein - had
den we niet ons beste tenue aan. De grotere jongens zorg
den dat op een bakfiets proviand meekwam, broodjes, soep
en toespijs.
We speelden er de hele dag in de buitenlucht, soms slagbal
of trefbal. Tot slot werden we allemaal opgehaald. Wij
zagen er uit als Turken, en als wij thuis kwamen moesten
wij allemaal in 't bad. We zaten onder het zand, want wij
speelden daar als het mooi weer was heerlijk op onze blote
voeten. Op Koninginnedag, 30 augustus, gingen we ook
vaak naar het Caroline-duin. Dan was het bijna altijd mooi
weer! En we gingen ook op sommige vrije dagen. We
genoten van het buiten spelen in het zand.
Op het Caroline-duin hebben kinderen ook heel in 't begin
van de oorlog gekampeerd in tenten. Daarna werd het ver
boden gebied en zijn er verzetsmensen gedood. Weg was
ons duin!"
Het eerste Caroline-duin
De gelukkige herinneringen van Miep den Oude, die als
Marietje Snel in 1934 het weeshuis binnenkwam, worden
Door Joan Patijn
Mevrouw Miep den Oude-Snel (geboren in 1923) verbleef van haar
elfde tot haar negentiende in het Haarlemse Gereformeerd of Burger
weeshuis aan de Olieslagerslaan. Het was de tijd dat de Haarlemse
wezen nog herkenbaar waren aan hun kleding met een rode en een
blauwe mouw. In onderstaand verhaal haalt Miep den Oude herinne
ringen op aan de vrijetijdsbesteding van de burgerwezen in de gemeente
Bloemendaal.
Een dagje uit
"Een keer mochten wij in Bloemendaal spelen op het buiten
van de familie Bierens de Haan. Die hadden een echt aange
kleed kinderhuisje met fornuis. Het stond in 't bos, op de
hoek bij de Donkerelaan, heel romantisch. In Aerdenhout
had de familie ook een mooi huis. Het heette Blauwduin.
De vijver werd er gevuld met kraanwater in plaats van met
pompwater.
Zondagsmiddags wandelden wij vaak naar Duinvliet vlakbij
Elswout. Duinvliet was niet voor iedereen toegankelijk. Het
was daar erg mooi en we deden er spelletjes. Soms liepen
wij in Overveen het hele Zanderij vaartje af en dan achter
langs tot voorbij Kraantje Lek
naar de twaalf apostelen bomen.
Mijn moeder zei altijd dat ik als
baby uit de holle boom van
Kraantje Lek was gekomen. Wij
liepen naar Bloemendaals Kopje,
om de sleetjes in de sneeuw te
zien, die naar beneden raasden.
Of wij wandelden helemaal naar
het Manpad achter Heemstede.
Caroline-duin aan de
Zeeweg
Aan de Zeeweg in Overveen had
den wij een stuk duin, Caroline-
duin. Het lag achter een ijzeren
hek en ernaast woonde een wet
houder van de gemeente
Bloemendaal, mijnheer Van
Geluk, 't Was schuin tegenover
Ons Bloemendaal, 30e jaargang, nummer 3, herfst 2006
29
