De toekomst van het landje van
De Boer
Door Elbrich Fennema
Wie het laantje van Buytentwist oploopt, treft net voorbij kwekerij
Azalea, waar het asfalt plaats maakt voor een onverhard pad, een oude,
groene schuur aan met spinnenwebben voor de raampjes en met mooie,
oude aardewerken dakpannen waarvan je niet snapt dat ze er bij storm
niet afwaaien. Ooit gaf het hek rechts van deze schuur toegang tot de
kwekerij van de gebroeders De Boer. Het hek is sinds de laatste broer
De Boer overleed, overwoekerd door klimop en de reusachtige buxussen
erachter, die ooit pronkstukken moeten zijn geweest die de opgang van
de kwekerij markeerden, zijn alle kanten op uitgegroeid.
Woestenij
Als je het laantje verder afloopt, zie je aan de rechterkant
voorbij de schuur een stuk woestenij liggen dat bij de
schuur hoort: het landje
van De Boer. De bamboe
tiert er welig op deze 2.500
vierkante meter, de spring-
balsemien staat er mans
hoog. Her en der herinnert
nog een bloeiende boom
of roos aan oude glorie.
Loop je nog iets verder door
dan verandert het beeld aan
de rechterkant plots. Hier
liggen de moestuintjes van
amateur tuinbouwvereniging
Buy ten twist. De één wat
aangeharkter dan de ander,
de één met wat meer
bloemen, de ander met wat
meer groenten. Heel gevarieerd en kleurrijk en zichtbaar
met liefde bijgehouden.
Buytentwist
Aan het eind van het pad is de ingang van de volkstuinver
eniging Buytentwist. Het zijn in hoofdzaak volkstuinders die
dagelijks of wekelijks langs het landje van De Boer fietsen of
lopen. Toen de laatste broer De Boer overleed, deed zich de
vraag voor of dat stukje grond wat zou zijn voor de vereni
ging om uit te breiden. De meningen liepen uiteen: ieder
die vanaf het hek het overwoekerde terrein had bekeken,
schudde het hoofd: "Voordat dat stuk geschikt is voor volks
tuinen, ben je de komende tien jaar alle werkbeurten bezig
die woestenij te schonen. Wie het landje kende van vroeger
was nog veel somberder: "Niet aan beginnen, daar hebben
kassen gestaan, er ligt overal glas en rotzooi. En die schuur
staat op instorten."
Verliefdheid
Maar de enkeling die zich op een mooie dag op het Landje
van De Boer had gewaagd, werd bevangen door een soort
van verliefdheid. Wat geeft die rand bomen rondom
Plattegrond Buytentwist
een heerlijke beschutting! Wat is die Gingko Biloba een
markante boom! Wat schijnt het strijklicht mooi over de
rietpluimen! Stel je voor dat hier een boomgaard stond met
een paar picknicktafels eronder. Wat zou die oude schuur
een geweldige keuken kunnen worden. De betonnen randen
van de koude bakken kunnen zonder al te veel moeite weer
in gebruik worden genomen voor sla en andijvie. Wat een
perfecte plek: van grond tot mond. Deze zeer verwaarloosde
maar o zo mooi gelegen plek prikkelde de fantasie en de
ideeën kwamen snel.
IMieuw plannen
Over een ding was iedereen het wel eens: het terrein leent
zich niet goed voor 'volkstuinen oude stijl': de grond scho
nen, egaliseren en in tien stukken van 250 vierkante meter
verdelen. Voor die oude schuur zou in dat scenario ook geen
plaats zijn terwijl de meesten het erover eens zijn dat die
beeldbepalende schuur aan
een van de laatste onver
harde paadjes in Bloemen-
daal als het enigszins kan,
behouden moet blijven.
Ook staat vast dat de belang
stelling voor de herkomst
van voedselproducten
toeneemt, er steeds meer in
teresse is voor lokale gewas
sen, voor vergeten groenten
en voor voedsel dat weinig 'kilometers' heeft gemaakt. We
zien op de vereniging ook het zwaartepunt verschuiven van
productieteelt (een tuin vol aardappels, uien, sperziebonen
en sla) naar recreatieve teelt (veel bloemen) en culinaire
teelt (artisjokken, lollo rosso, koriander, courgettes).
Aalbessen van Millie
18
Ons Bloemendaal, 31e jaargang, nummer 3, herfst 2007
