Wonen in de gymnastiekzaal
De 'Overdekte' is nimmer guur
Omdat er steeds meer huizen met een badkamer
werden gebouwd, begon al vrij snel na de opening de
badinrichting haar functie te verliezen. In de jaren tachtig
had Stoop's Bad veel van zijn oude luister verloren.
Begin jaren negentig was het zelfs zo verloederd
dat het rijp was voor de sloop. De exploitatiekosten
waren niet langer op te brengen, mede vanwege
het arbeidsintensieve onderhoud. Het voorgebouw
kwam eindjaren negentig in particuliere handen. Het
achtergebouw in handen van twee projectontwikkelaars
die er 28 appartementen in hebben gerealiseerd.
In juni 1992 kreeg Stoop's Bad de status van
rijksmonument.
Er is veel dat het wonen in de vroegere gymnastiekzaal
voor ons zo aantrekkelijk maakt: de zee van licht, de
ruimte, de serene sfeer wellicht veroorzaakt door het vijf
meter hoge plafond, het podium (voorheen de tribune)
waarop we al in februari met de ramen wijd open heerlijk
in de zon kunnen zitten, de kastanjeboom voor de deur,
nog geplant door de badmeester, het uitzicht, de lucht
met zijn prachtige wolkenspel, de zwermen vogels die
vlak voor het slapengaan nog even mogen buitenspelen.
We hebben geboft dat de vorige eigenaar de gymzaal
dankzij knap vakmanschap verbouwd heeft tot een
prachtige loft. Door glazen schuifwanden in de aparte
slaapverdieping boven en de logeerruimte beneden, is
de specifieke lichtinval gewaarborgd en de ruimte intact
gebleven. Door de vlakverdeling in de schuifwanden
doet de sfeer enigszins Japans aan. Jammer genoeg zijn
ringen en klimrekken verwijderd. Desondanks voelen wij
ons hier, juist in sportief opzicht, helemaal thuis. Dagelijks
doen we onze gymoefeningen, net zoals de vele sporters
die ons in deze ruimte zijn voorgegaan. Wij hechten dan
ook waarde aan het gezegde: 'Een gezonde geest in een
gezond lichaam', een variant op:'Baden en zwemmen
naer waerheyt, bewaert den mensch voor naerheyt'.
De leuze die op de muur van het zwembad was
geschilderd en die de oudere inwoners van Overveen
zich wellicht nog kunnen herinneren.
Opmerkelijk genoeg is er in het voormalig Stoop's Bad
geen spoor meer te vinden van Stoop zelf. Daarom
hebben wij als eerbetoon aan hem, met hulp van
mijn twee zusjes, Stoop nieuw leven ingeblazen. Vanaf
zijn prominente plaats op de duikplank kijkt hij nu, in
duikhouding, op ons neer. Met een glimlach om zijn
mond en een badmuts op, want dat was in die tijd
verplicht.
Door Jan Bening
Herinneringen aan Stoop's Bad
Tien jaar geleden waren wij, na een paar decennia elders
te hebben gewoond, in de gelegenheid om terug te
keren naar onze roots. Was het nostalgie of heimwee?
Terug naar de geestgronden, in elk geval had de streek
tussen de duinen en de polders nog altijd een niet te
weerstane aantrekkingskracht op ons. Hoezo heimwee?
En waarom nu speciaal het voormalig Stoop's Bad?
Wij hadden hier onze jeugd doorgebracht. En zoals bijna
iedereen van onze generatie, ook nog gezwommen
in 'Stopie'. De herinnering bleef, vooral aan de slechte
akoestiek. De boterstaafjes of een zakje zwart op wit te
18
