Paul Schaapman [gemeente]
gebouwen is heel groot. Je ziet het bijvoorbeeld ook
in de uitslag van de'smaaktest Haarlem'. De Ripperda-
kazerne werd als meest aantrekkelijke omgeving gekozen,
juist door de combinatie van oud en nieuw." De parel
aan de kroon van Cobraspen is natuurlijk Elswout. Een
schoolvoorbeeld van lange adem, die je in de sector moet
bezitten. Op deze 17de eeuwse buitenplaats wordt het
historische landhuis gerestaureerd in de stijl die Willem
Borski III ooit voor ogen stond. Hij wilde op het landgoed
van zijn moeder een villa bouwen in Italiaanse stijl, liet
het bestaande hoofdhuis slopen, maar overleed toen
alleen nog maar de muren waren opgetrokken. Er werden
door de gemeente Bloemendaal noodvoorzieningen
aangebracht om het een bewoonde indruk te geven.
In deTweede Wereldoorlog diende het als militaire
basis van de Duitsers en bood daarna nog een tijdje
onderkomen aan scholen. In 1970 kwam het 85 hectare
grote landgoed in bezit van Staatsbosbeheer. Eindjaren
tachtig riep deze organisatie gegadigden op plannen in
te dienen voor de restauratie en afbouw van het landhuis.
Het duurde meer dan negen jaar, voordat Cobraspen de
voorkeur kreeg boven de vele kandidaten. Belangrijke
voorwaarde was dat het openbare karakter van het
landgoed gewaarborgd zou blijven. Luigi Prins kreeg de
oorspronkelijke bouwtekeningen en de ontwerpen voor
het interieur na veel moeite te pakken en besloot de
wensen van de oorspronkelijke opdrachtgever nauwgezet
te volgen. Zo ging men in China op zoek naar leveranciers
van het juiste natuursteen, beeldhouwwerken houten
ingegraveerde paneelwerken. Cobraspen werkt in
opdracht van het Nederlands Monumenten Bezit aan dit
project en het pand zal na de restauratie - eind van dit
jaar - als kantoorvilla worden verhuurd.
Voor veel mensen in deze omgeving is Luigi Prins een
welhaast mythische figuur die bij voor- en tegenstanders
felle discussies uitlokt. Het kan eigenlijk ook niet
anders als je in de vastgoedwereld zit, met zoveel
belanghebbenden te maken hebt en je nek uitsteekt
met gedurfde projecten. Maar in ieder geval kan hem
een (zakelijke) liefde voor ons erfgoed niet ontzegd
worden. We wilden hem graag eens beter leren kennen
en daartoe verklaarde hij zich gaarne bereid. Maar het
interview zou meer nuance krijgen als ook de gemeente
Bloemendaal erbij betrokken zou worden. En zo kregen
Paul Schaapman, beleidsmedewerker cultureel erfgoed
van de gemeente, en Luigi Prins verschillende vragen
maar dezelfde stellingen voorgelegd. Dit met als doel een
beeld te schetsen van een wereld waarmee verreweg
het merendeel van onze inwoners alleen maar visueel te
maken krijgt.
9
