29 Juni 1939.
231
ders gehouden onderzoek in andere gemeenten, merkt
spreker op, dat hij aan een onderzoek geen behoefte
had, doch dat hij zich in de Commissie voor de Werk-
loozenzorg daartegen niet had willen verzetten.
Spreker is overtuigd, dat door dezen maatregel alleen,
het beoogde doel niet bereikt zal worden. Ook de ouders
zullen in deze moeten helpen, terwijl ook de mevrou-
wen, door de meisjes niet als een meubel te behandelen,
doch haar als mensch te erkennen, moeten medewerken.
Spreker gelooft, dat dan de meisjes tot het huishoude-
lijke werk aangetrokken zullen worden. De groote vrij-
heid van de meisjes die in de fabrieken werken, schaadt
z.i. de meisjes heel veel; daarom heeft spreker voo,
dezen maatregel gepleit.
Door den heer Disselkoen, aldus spreker, îs de Mi-
nister van Sociale Zaken er bij gehaald. Spreker heeft
dit niet gedaan, omdat deze geheel buiten beschouwing
dient te worden gelaten. Sprekers standpunt is geba-
seerd op ideëele gronden en op de overweging, dat de
maatregel aan de maatschappij ten zege zal zijn.
'Spreker merkt voorts op, dat in de eerste vergadering
van de Commissie voor de Werkloozenzorg, de leden
het volmaakt met elkaar eens waren, dat invoering van
den maatregel op ethische gronden te verdedigen was.
Ten aanzien van de onbillijkheden die aan dezen
maatregel kleven, wijst spreker er op, dat het er maar
om gaat hoe men onbillijkheden bekijkt. In de steun-
regeling komen nu toch ook gevallen voor, dat ge-
zinnen met hetzelfde aantal kinderen, door indeeling in
onderscheidene loonklassen, geheel verschillende steun-
bedragen ontvangen. Zij, die daardoor weinig steun
ontvangen, moeten toch ook leven.
De heer van der Erf merkt op, dat door den heer
Disselkoen gesproken is over verschillende circulaires
van den Minister. Spreker meent, dat men het er toch
wel over eens zal zijn, dat het hoofddoel van den Mi-
nister in de verschillende circulaires toch wel hetzelfde
zal zijn n.l. de meisjes in het gezin terug te brengen.
Waar door den heer Disselkoen, de kosten van dezen
maatregel, door hem geraamd op f 10.000. een be-
zwaar voor aanneming zijn genoemd, wijst spreker er
op, dat anders de S.D.A.P. niet zoo zuinig is. In dit
geval is de bekeering van de S.D.A.P. heel duidelijk.
Zij gaat geheel mee in het Liberale schuitje.
