60
19 Februari 1953.
tranen worden geschreid over de premie die de ambtenaren moeten gaan
betalen. Men vraagt zich daarin niet af waarom een eigen ziektekosten-
regeling wordt begeerd, maar men is daar zonder meer tegen omdat
men vreest een winstobject te verliezen. Ook gaat het niet om de vraag
hoe beschermen wij de ambtenaren. Spreker bedoelt geenszins onaange-
naam te zijn. Men dient zich echter te bepalen tot eigen terrein.
De wet regelt voor de ambtenaren het recht en de aanspraken op een
eigen ziektekostenregeling. Over deze materie zijn verschillende rappor-
ten verschenen o.a. van een studiecommissie Ziektekostenverzekering
van het Centraal Bureau i.z. gemeenschappelijke behandeling van ge-
meentelijke personeels aangelegenheden, Daarin wordt als uitgangspunt
aangegeven: ,,Voor de ambtenaar in openbare dienst moet volgens de
genoemde bepaling der ambtenarenwet de aanspraken in geval van ziek-
te in de rechtspositie worden geregeld. Deze aanspraken kunnen uiter-
aard mede omvatten voorzieningen met betrekking tot de ziektekosten
van de ambtenaar en zijn gezin. De arbeidersverhoudng van het parti-
eulier bedrijf kent een dergelijke voorziening door de toepasselijkheid van het
ziekenfondsenbesluit. Omdat de ambtenaarsverhouding in de ambtenaren-
wet haar uitgangspunt vindt, is de sociale wetgeving in het algemeen
niet op ambtenaren van toepassing. Hierin vindt de ambtelijke status
uitdrukkelijk erkenning."
Nu wordt als tcgenargument gebruikt, dat de ambtenaar niet ge-
dwongen moet worden aan een ziektekostenregeling deel te nemen. Het
deelnemen aan de pensioenregeling is echter ook verplicht. Voor pen-
sioen betaalt de ambtenaar, binnen zekere salarisgrenzen 7%% pen-
sioenbijdrage. Indien er een spaarregeling voor de arbeidscontractanten
bestaat is deelneming ook verplicht hetgeen 4% van het salaris bedraagt.
Spreker zou niet graag beweren, dat ambtenaren betere of andere
mensen zijn dan particuliere werknemers. Tussen de overheid en de
ambtenaar bestaat evenwel een andere verhouding dan tussen de werk-
gever en werknemer in het particulier bedrijf. De reehtspositie en de
salariëring wordt door de overheid eenzijdig vastgesteld. Wel wordt de
ambtenaar daarover middels zijn organisatie gehoord, maar indien men
niet tot overeenstemming komt, kan de overheid het gegeven advies
rustig naast zich neerleggen en opleggen en dat gebeurt in dc praktijk.
In het particuliere bedrijf worden rechtspositie en salariëring in overleg
met de organisaties vastgesteld. Daar moet men tot overeenstemming
komen. Bij de ambtenaren is dat niet het geval. Daarom is een bijzondere
regeling op het gebied der ziektekosten gewettigd. Het spreekt bijna van
zelf dat zijn bijzondere status de ambtenaar ter harte gaat. Het is mo-
gelijk dat een deel der ambtenaren vrijwillig bij een ziekenfonds is ver-
zekerd. Dit geldt echter slechts voor een deel. Het is niet onmogelijk
dat van het personeel dat nu vrijwillig verzekerd is, bij de totstandko-
ming van een ziektekostenregeling voor ambtenaren een offer zal wor-
den gevraagd. Deze groep stemt echter uit solidariteit met deze om-
schakeling in omdat men de eigen status van ambtenaar in stand wenst
te houden.
Spreker heeft niet de pretentie met zijn betoog de heer Mr Zeelenberg
bekeerd te hebben, maar mogelijk is hem de zaak wel duidelijker ge-
worden.
De voorzitter is de heer Zegwaart dankbaar voor het weergeven van
zijn visie op de vergoeding van ziektekosten aan het gemeentepersoneel.
Het is echter beter daar nu in deze vergadering niet meer over te praten.
Over deze aangelegenheid komt een voorstel van burgemeester en
wethouders. De regeling zal ingebouwd worden in de algemeene regeling
der rechtspositie. Er kunnen hiervoor verschillende wegen worden inge-
slagen. In de eerste plaats kan de regeling worden afgewacht die van
