14 februari 1957. 58
Wenselijkheden zullen er natuurlijk altijd wel blijven. Waar is het einde
daarvan. Nu er een tekort op de begroting is van 3 ton, vindt spreker het
niet verantwoord dat uitgaven worden gevoteerd die kunnen leiden tot
een verhoging van het nadelig saldo.
De heer van Lent, wethouder, heeft met genoegen van de heer Brink
vemomen, dat het door hem gesprokene niet als kritiek was bedoeld
Spreker had het anders opgevat.
De heer Mr. van Wijk, wethouder, dankt zijn ambtgenoot van finan-
cien dat hij reeds heeft uiteengezet dat de geplande verhoging van de
pnjs voor gas en elektra nu waarschijnlijk niet zal behoeven door te gaan.
Met de prijs van het water staat het echter enigszins anders. Te mid-
den van allerlei grote financiële matadors, waartoe spreker ook ministers
van fmanciën rekent, voelt hij zich maar een heel klein mannetje. Deze
mmisters van financiën met de regeringen waartoe zij behoren, vragen
elke dag miljoenen zo niet miljarden aan de bevolking en men moet dan
maar afwachten wat men daarvoor terugkrijgt. Spreker weet, dat de
heer Reijnders in het algemeen met dat vele vragen wel volkomen ak-
koord gaat. Nu vraagt spreker als wethouder van de bedrijven aan die-
genen die water van de bedrijven afnemen en waarmee spreker dus klare
wjjn schenkt, betaal mij wat het water kost. Als dit gedaan wordt bren^t
hele bedrijf een winst op van f 14.000,— per jaar. Er wordt dus hele-
maai niet een waterprijs gevraagd waardoor de gemeente-begroting wordt
recht getrokken of een gat wordt gestopt. Spreker kan zich niet voor-
stellen dat de heer Reijnders, wiens partijgenoten toch op ander gebied
ten aanzien van het vragen van betaling niet zo beschroomd zijn op dit
punt zulke grote bezwaren maakt. Er is niets wat na de oorlog niet duur-
der is geworden en het ware te wensen dat alle artikelen zo weinig duur-
der zouden zijn geworden als het water in Heemstede nu duurder wordt
îndien de raad met deze tariefsverhoging akkoord gaat. Het is waar-
schijnlijk de geringste prijsverhoging op enig artikel die mogelijk is. Zo-
gezinstarieven gehandhaafd worden, wordt deze verhoging* weer
voor driekwart betaald door diegenen die dit dure water in hun tuin gaan
spuiten. Spreker heeft het al meer gezegd, maar hij zal het nog eens in
net kort herhalen, de duurste wijze om sommige mensen te helpen is de
weg die de heer Reijnders nu voorstelt. Want, om misschien 10 van de
bevolking enigszins te helpen, moeten we de andere 90 goedkoper gaan
leveren dan ze betalen kunnen en graag betalen willen. Als men dan een
weg wil bedenken om een gedeelte van de bevolking dat hulp van finan-
ciele aard nodig heeft te helpen, dan moet men het nooit op deze dure
wijze cfoen, want dan krijgt 90 der bevolking subsidie, welk percentage
aaar bovendien waarschijnlijk niet eens van gediend is. Er zijn nog men-
sen die betalen willen wat iets kost. En als er mensen zijn die niet de
vastgestelde prijs kunnen betaien, dan moet dat gezocht worden in loons-
verhogmg of verhoging van de steunnormen, maar dan moet men niet
zeggen, laten we nu maar goedkoper leveren want daar hebben sommige
mensen voordeel van. Dit is een poliüek en een taktiek die spreker nim-
mer zal kunnen volgen en waarvoor hij de verantwoordelkheid nimmer
zal willen aanvaarden.
De Voorzitter merkt op, dat de heer Verhoeven heeft gezegd dat hii er
met voor voelt om het rapport van burgemeester en wethouders inzake
ae woonruimteverdeling, openbaar te maken. Sprekef betreurt dat, want
spreker zou niets liever willen.
Voorts heeft de heer Verhoeven gezegd, dat hij ronduit wil verklaren
hfL™ anlhtenaren. noch de commissie noch het college in deze enige
maam treft, maar dat hij graag gezien had, dat in het rapport de er-
nmg was opgenomen dat men fouten kan maken en dat wel wat
