16 december 1966
439
materie hoort. En wat is er nu beter dan dat de burgers, die met deze opvat-
tingen zijn behept, in aanmerking komen om zitting te krijgen in de ad-
viescommissie om dan zeif te ervaren hoe minutieus een onderzoek ter hand
wordt genomen en met hoeveei factoren rékening wordt gehouden bij de
beoordeling van ieder gevai. Aan de andere kant is het even belangrijk, dat,
als deze mensen menen dat er in bepaalde gevallen anders gehandeld zal
moeten worden dan er gebeurt, zij dit naar voren kunnen brengen. Het
nuttige daarvan is dat deze mensen, die in de adviescomissie van aiies te
horen krijgen, dat in eigen kring kunnen doorverteilen. Haar fractie meent
dat de betrokkenheid van de burger bij het besturen van de gemeente, waar
dat maar mogelijk is, zeifs een ievenskwestie is voor een democratie die
bepaald in gevaar verkeert. „Ze doen maar raak; of je nu door de kat of door
de kater gebeten wordt"; of: „de kieine man is toch aitijd maar de dupe",
zijn zo van die typisch hollandse gezegden die aanleiding geven tot een re-
deloze kritiek op ieder die waar dan ook, een Ieidende functie heeft. Het er
zelf bij betrokken worden, zelf de moeilijkheden zien, is de beste remedie
tegen deze dingen. Spreekster wil dit even vergeiijken met een commissie,
die wel op een heel ander terrein werkt maar waarbij hetzeifde effect naar
voren komt, n.i. de vrouwenadviescommissie voor de gemeentelijke bouw-
plannen. Die commissie heeft haar eigen inbreng, natuurlijk met een spe-
ciale vrouwelijke visie, dat is ook de bedoeling, maar omgekeerd leren die
vrouwen ook de problemen kennen en zien zij hoe ingewikkeld het allemaal
is en hoeveel moeilijker dan zij gedacht hadden. Spreekster hoopt van harte
dat burgemeester en wethouders het belangrijke aspect van het instellen
van deze commissie nog eens wiilen overwegen. Zij is zeer benieuwd te ho-
ren hoe de andere leden van de commissie van sociaie zaken, nu zij dit punt
beter heeft toegelicht, hierover denken.
Wethouder mevr. Van der Meulen heeft in het betoog van mevr. Cohen
beluisterd dat zij een nogal verward begrip heeft van wat nu eigenlijk
het werk van deze adviescommissie inhoudt. Mevrouw Cohen spreekt
erover dat men zegt, dat er niets is veranderd en dat de gang naar sociale
zaken nog dezeifde is gebleven. Spreekster zou zeggen dat men dan niet
een adviescommissie moet instellen maar een commissie van bijstand, want
dan pas zou men een commissie hebben waarbij de mensen konden aanklop-
pen wanneer ze meenden dat ze niet rechtvaardig waren behandeld door
het bureau van sociale zaken. Maar welke commissie men ook instelt, men
zal altijd, wanneer men op dit terrein problemen heeft, naar het bureau
van sociale zaken moeten gaan. Dat men ten onrechte meent dat die gang
vernederend is, valt te betreuren. Spreekster meent dat het bureau van
sociale zaken deze kritiek beslist niet verdient. De mensen worden daar
vriendelijk ontvangen, ze worden goed voorgelicht en alle rechten die ze
hebben krijgen ze ook. Bovendien, wanneer de beslissing teleurstellend voor
hen uitvalt, wordt er ogenblikkelijk bij gezegd, dat is ook bij de wet opge-
dragen, op welke wijze zij in beroep kunnen gaan. Maar als mevrouw Cohen
wenst dat er een adviescommissie zal zijn, dan wijst spreekster er op dat
deze commissie alleen maar algemene regelen voor het verlenen van bij-
stand kan adviseren. Deze algemene regelen worden nu gelijkluidend vast-
gesteld voor de gehele agglomeratie. Wanneer men algemene regelen vast-
stelt gaat het over de hoogte van de normen, over groepsregelingen e.d.
Deze materie wordt in de agglomeratie heel goed behandeld. Principieel
is spreekster wel van mening dat er voorlichting moet zijn, een advies
dus aan de colleges van burgemeester en wethouders, maar spreekster
is het absoluut niet eens met mevrouw Cohen dat iedere gemeente een eigen
adviescommissie moet hebben. Dat zou wel het geval zijn wanneer Heem-
stede geen nauwe samenwerking had met de gemeenten in de agglomera-
tie. Wanneer spreekster niet hier zat, zat zij in Haarlem in een vergadering
van de wethouders van sociale zaken, waar de problemen worden behan-
