83 28 maart 1968
dêze jachtopziener nauwkeurig kon vertellen waar de weg- door het bos-
gebied eventueel zou komen te liggen. Hij had n.I. reeds meermalen offi-
wnflr n6 T de P-P D- °P bezoek gehad en hij wist dus precies
waar de schoen zou komen te wrmgen. Door het bos-tracé zal het prachtige
terrein achter het Huis te Vogelenzang meermalen in tweeën worden ge-
sneden; op enkele plaatsen zal de weg onmiddellijk tegen de grensafschei-
dmg van de dumterreinen van de Amsterdamse Waterleiding lopen, voor
zover met een smalle strook van dit terrein nodig zal zijn. Verder weste-
Irjk zijn de dumen vrij laag begroeid, maar juist daar, waar de weg is
getraceerd moet er prachtig, vrij hoog opgaand geboomte ten offer vallen
opreker zou nog kunnen doorgaan met het opsommen van bijzonder-
heden over dit rampzalige plan (naar schatting zal de weg met zijn zii-
stroken enz. een breedte krijgen van 70 tot 80 m.; een drastische opoffe-
ring van natuurschoon dus). Spreker wil het hierbij echter laten Nog-
maals er moeten offers worden gebracht, maar dit offer lijkt spreker in
vergelijkmg tot andere, te groot. Bij deze beoordeling en vergeliiking ver-
geet spreker heus niet dat ook de automobilist er wel enig recht op heeft
door een mooie streek te rijden!
Spreker moet zich dus voorshands tegen de door het college gedachte
wijzigmg m het oorspronkelijke streekplan verklaren. Tot goed begrip wiist
hij er op, dat hij zich heeft beperkt tot de noord-zuid-verbinding. Over
kleme wensen t.a.v. de oost-west-verbinding zullen wellicht andere fractie-
leden nog wel iets zeggen.
Wat de opmerkingen van de heer Kuiper over de oost-west-verbinding
betreft, zou spreker toch willen adviseren, voor zover hij te adviseren heeft
geen belangTijke wijzigingen aan te brengen welke practisch nog nimmer
zijn bezien, want dan wordt de zaak nog meer op losse schroeven gesteld.
W1J toch z°veel mogelijk het gewijzigde streekplan volgen en daarin
geen verandenng'en meer willen aanbrengen.
Voor zover spreker verkeerd begrepen mocht zijn: hij refereert zich aan
het schema B dus door de weilanden in afwijking met wat burgemeester en
wethouders voorstellen.
De heer Enschedé zegt dat de raad met dit streekplan geconfronteerd
wordt met de eigenlijk al 25 jaar bestaande besluiteloosheid over het vast-
stellen van tracé's voor wegen in Kennemerland. Het belangrijkste punt
dat burgemeester en wethouders naar voren brengen en waarvoor spreker
het college^graag ruggesteun wil geven bij het overleg met gedeputeerde
staten, îs, dat nu eens tot een besluit moet worden gekomen. Er zijn altiid
nog partijen welke menen dat het uitstellen van besluiten het beste is wat
zij kunnen doen. Dat nu is uit den boze. De tracé's moeten nu worden vast-
gelegd. Het beslag leggen op grond in de verschillende gemeenten omdat
daar mogelijkerwijs wei eens een weg kan komen, waardoor die grond
jarenlang niet gebruikt kan worden of niet goed gebruikt kan worden,
moet nu maar eens afgelopen zijn. De geplande verbindingen zullen veel
geld kosten en spreker heeft begrepen dat er nog mensen zijn die menen
dat er nog onvoldoende gegevens zijn om dat vele geld uit te geven. Spre-
ker heeft de indruk, dat deze mensen niet voldoende doordrongen zijn van
et ^eit dat de toestand zoals die nu al is, nog* afgezien van de proe--
noses voor de toekomst, welke echter altijd twijfelachtig zijn het nood-
zakehjk maakt dat er iets moet gebeuren. Met de keuze van burgemeester
en wethouders uit de diverse voorliggende plannen kan sprekers fractie
zich zeer wel verenigen. Men zou in deze vergadering de indruk hebben
kunnen krijgen dat spreker alleen maar kritisch is ingesteld, maar geluk-
kig kan hij dat bij dit punt weer rechttrekken. Het probleem wat hier
steeds weer aan de orde komt, n.l. het opofferen van natuurschoon, is na-
tuurlijk een nare zaak. Spreker meent echter dat de bezwaren welke ver-
bonden zijn aan de steeds toenemende verkeersstromen door de bebouwde
