257
18 december 1969
bele lijnen is natuurlijk ook een mogelijkheid, maar nogal radicaal en be-
paald niet getuigend van het rekening willen houden met „de ander". Eer-
der zou aan een uitbreiding van het aantal onrendabele lijnen moeten
worden gedacht. Het komt nu voor, dat bewoners van het bejaarden-
centrum ,,De Heemhaven" wekenlang aan hun kamer gekluisterd zijn, om-
dat de afstand naar de buslijnen nu eenmaal te groot is.
Onze fractie zegt niet, dat de subsidiëring van het openbaar vervoer
een eenvoudige zaak is. Anderzijds is zij echter van mening, dat geen en-
kel gemeentebestuur zich in deze tijd aan de problematiek van het open-
baar vervoer mag onttrekken. Een positieve opstelling tegenover deze pro-
blematiek, die ook financiële consequenties kan inhouden, is, naar het oor-
deel van onze fractie, geboden.
Alvorens tot een zekere recapitulatie te komen, zou ik nog even willen
teruggrijpen op het debat dat in de septembervergadering is gevoerd over
de duurtetoeslag 1969 aan het gemeentepersoneel. Het is mij nog steeds
niet duidelijk, dat u in die vergadering, in afwijking van uw gewoonte om
met een grote mate van lankmoedigheid verschillende sprekers in meer
dan 1 ronde aan het woord te laten, de strategie hebt gevolgd om, na een
eerste woordvoering, onmiddellijk de beraadslagingen over het onderwerp
te sluiten. In Bloemendaal waren er 3 vergaderingen voor nodig om tot een
beslissende uitspraak te komen. In de meeste gemeenten in de omtrek koos
de raad met uitzondering van Haarlem, maar dat heeft dan ook de no-
dige deining gegeven voor het uniforme bedrag van f 140,Dat de
raad in de bewuste septembervergadering eigenlijk niet aan zijn trek-
ken is gekomen, bleek uit het feit dat moest u wel ontgaan dat na
afloop van de vergadering het debat tussen een aantal leden werd voort-
gezet, omdat het gehele probleem van de loonvorming de laatste tijd in
discussie is. Prof. dr. Roscam Abbing, hoogleraar aan de Rijksuniversi-
teit van Groningen, heeft min of meer de knuppel in het hoenderhok ge-
gooid door te poneren, dat z.i. idealiter voor de inkomensverdeling sleehts
drie gronden acceptabel zijn, te weten inspanningsverschillen, bezwarende
werkomstandigheden, alsmede de behoeftefactor. Ik ga daarop nu niet
verder in, maar voer het slechts aan om te bewijzen, dat debatten te
veel kunnen uitlopen, maar ook wel eens te snel afgekapt kunnen worden.
Ik geloof te mogen zeggen, dat ik mij aan de belofte, om mij tot hoofd-
zaken te beperken, heb gehouden. Graag noem ik de punten, maar nu in
omgekeerde volgorde, nog eenmaal: loonbeleid, openbaar vervoer, exploi-
tatie- en tarievenpolitiek van de bedrijven, toepassing Algemene Bijstands-
wet, aktiviteiten op cultureel en creatief gebied, subsidiebeleid, het volks-
huisvestingsbeleid, het investeringsbeleid, samenwerking in agglomeratie-
verband en de democratisering van het overheidsbeleid.
Wanneer ik in de algemene beschouwingen gezwegen heb over b.v. de
nieuwe ijsbaan, de 2e fase van de vernieuwing van de jachthaven, het
onderhoud van de wegen, het aanleggen van parkeerstroken, de zaalr'uim-
te voor de gymnastiek, de exploitatie van „de Princehof", dan mag daar-
uit allerminst de conclusie worden getrokken, dat onze frâctie deze onder-
werpen bagatelliseert. Zij hoopt deze morgen het volle pond te geven.
Ik üet al doorschemeren, dat de begroting voor 1970 een stootje zal kun-
nen velen. Er gaat immers een stille reserve in schuil omdat reeds bij
haar opzet rekening is gehouden met de rente en afschrijving van een aan-
tal kapitaaluitgaven, die eerst in de loop van 1970 of pas daama tot reali-
satie zullen komen. Dat geeft geen vrijbrief voor een ongebreideld finan-
cieel beleid, maar houdt aan de andere kant in, dat schraalhans geen
keukenmeester behoeft te zijn. Deze functie zouden we de wethouder van
financiën dan ook niet graag zien vervullen in de keuken waar de spijzen
voor de raad worden bereid.
U zult zich er dezer dagen ook niet van kunnen losmaken, dat de eerst-
volgende begroting, namelijk die voor 1971, zal worden behandeld door
