10
27 januari 1972
brochure. Als gevolg van deze verschillende meningen werd afgespro-
ken dat elke gemeente maar moest doen wat deze meende dat moest
gebeuren vanuit eigen standpunt, wat uiteraard aan een gemeente geoor-
loofd is, zo niet geboden in zekere zin. Zodoende is er dus geen gemeen-
schappeiijk schrijven uitgegaan, dat overigens wellicht als gevolg van de
verschillende standpunten dusdanig vlak zou zijn geworden, omdat daar al-
lerlei compromissen in gedaan moesten worden, dat het niet veel effect zou
hebben gehad. Dit is ook de mening van de kring planologie, die maandag j.l.
heeft ver.gaderd. Het college volgt vanzelfsprekend deze materie met
grote belangstelling. Het college heeft aanvankelijk overwogen, hoewel niet
met zoveel woorden uitgesproken, of men nu als gemeente achter elk
rapport, achter elk schrijven, achter elk protest dat binnenkomt moet gaan
staan, of men altijd maar weer brieven moet gaan sehrijven daarover, dat
alles moet gaan verzamelen, bestuderen, bekijken, enz. Misschien komt er
een weerwoord van een commissie, van de regering, van een of ander over-
leg, waama er een moment kan komen dat deze gehele materie wordt
samengebundeld en de gemeente een standpunt bepaalt, dat op schrift wordt
gesteld en daar bezorgd waar het wellicht het meeste effect kan hebben.
Het college heeft gemeend nu geen schrijven te moeten laten uitgaan
en heeft afgewacht wat de I.S.K. deed. Dat is dus nu inmiddeis bekend,
hoewel spreker het nog niet aan het college gerapporteerd heeft, want de
vergadering is maandag j.l. gehouden, terwijl er woensdag a.s. weer col-
legevergadering is. Op het ogenblik kan hij dus niet de mening van het
college weergeven; de punten spreken spreker persoonlijk wel aan. De raad
weet dat spreker vroeger wel als zijn mening heeft te kennen gegeven,
dat de kreet „Schiphol stop" hem niet aansprak, maar hij in het
„Schlphol waarheen" wel iets zag. Men moet de lasten weten te
verdelen, terwijl het economisch allemaal haalbaar moet blijven. Er lijkt
spreker erg veel wijsheid en technische kennis nodig om deze zaak goed op
te lossen. Men kan in Nederland toch niet achterblijven, waardoor men voor
het vliegverkeer op de duur naar Dusseldorf of Brussel moet gaan als men
op „de grote vaart" gaat, doch dat deze zaak hier in ons dichtbevolkte land
een geweldig probleem vormt is logisch. Spreker weet niet of de raadsleden
wel eens in de mooie plaatsen komen langs het IJsselmeer, zoals Edam,
Volendam, Marken enz.; men ziet daar op vele winkelruiten het woord
„Markerwaard" met een groot kruis er door, want daar is men natuurlijk
weer geweldig anti-Markerwaard. Op zich zelf is het wel begijpelijk dat
men zich daar ook weer verweert. Spreker herhaalt dat het college meent
op dit moment nog geen aanleiding te zien om bepaalde punten over deze
zaak naar Den Haag te schrijven. Overlgens heeft spreker wel waardering
voor de brochure. Deze is een goed geschreven, weinig emotioneel en goed
zakelijk stuk.
Mevr. Snoep: „En een heel rustig stuk"
De voorzitter is het daar mee eens, het spreekt hem meer aan dan
kreten.
Als mevr. Snoep goed geluisterd heeft, staat de wethouder nu meer
achter de kreet „Schiphol stop" dan anderhalf jaar geleden, toen hierover
vragen werden gesteld.
De voorzitter vindt dat men hem op dit moment niet zulke persoonlijke
bekentenissen moet gaan ontlokken. Hij wil hierover wel eens spreken
in een gesprek van aangezicht tot aangezicht.
De heer De Buiter begrijpt uit de woorden van de voorzitter dat hij
een reactie vraagt vanuit de raad. Spreker heeft daar geen enkel bezwaar
tegen, integendeel, want hij staat zeer positief tegenover een adhesie-
betuiging aan dit rapport en hij heeft het gevoel dat vele anderen daar
