24 februari 1972
68
oet zijn bestuur functioneert, te vergroten en zo zijn betrokkenheid bij dat
en bestuur eveneens te vergroten. De burger is bij een vroegtijdige informatie
aar over beleidsvoornemens in staat zo nodig te reageren en alternatieven aan
eri-f te dragen. Voor sprekers fractie voldoende reden om sterk voor deze open-
ran baarheid te blijven pleiten en niet alleen in haar programma. Even nog
en- wil spreker ingaan op de bekende tegenargumenten. Het verstrekken van
ijs- vertrouwelijke informatie door het college aan de raadsleden zou onmo-
se" gelijk worden. Spreker wil hier twee dingen zeggen. In de eerste plaats zal
°ft er veel minder vertrouwelijke informatie moeten gaan bestaan en in de
len tweede plaats, zo het niet anders kan, en men erkent dat dit het geval zal
net zijn, bestaat de mogelijkheid om tevoren of na afloop van een openbare
ing vergadering achter gesloten deuren bijeen te komen. Op dit punt wil spre-
in ker even ingaan op wat een van de vorige sprekers gezegd heeft, dat wat
ald betreft het overgaan in een besloten vergadering men toch niet zo erg
?e' pessimistisch moet zijn over wat daarvan gedacht zal worden. Men zai
biJ zich herinneren dat men nog niet zo lang geleden in deze raad, zelfs in een
ais openbare raadsvergadering, heeft moeten besluiten in een besloten verga-
11k dering over te gaan, omdat dat ook een zeer normale procedure is ten
te" aanzien van bepaalde zaken. Een ander nadeel dat wel wordt genoemd,
ie~ acht spreker van iets meer inhoud en gehalte. Dat is de angst de heer
ie" De Ruiter wees er op voor het spreken voor de tribune en het verstar-
*rs ren van standpunten, omdat men niet voor het front van de publieke opi-
îar nie van mening zou willen veranderen. Een verpolitisering van de commis-
'en sievergadering. Er zijn inderdaad in het land voorbeelden van gemeenten
waar dit is opgetreden. Vele gemeenten echter hebben goede ervarin-
re. gen, getuige bijvoorbeeld het feit, dat de gemeente Haarlem besloten heeft
'ar de proef met openbaarheid van commissievergaderingen in een definitieve
3e- toestand om te zetten. Sprekers fractie heeft voldoende vertrouwen in
en deze raad om de proef op de som te nemen, om één jaar te experimente-
el- ren met openbaarheid van commissievergaderingen. Ook sprekers frac-
ig tie meent dat er commissies kunnen zijn en onderwerpen die zich niet
;it, voor openbaarheid lenen. Hij denkt dan bijvoorbeeld maar dat is be-
jst paald niet uitputtend aan de commissie voor het grondbedrijf of aan
en commissievergaderingen, waar duidelijk persoonlijke gegevens van men-
-e- sen behandeld moeten worden. De vraag van sprekers fractie is dus of
iet het college bereid is gedurende één jaar te experimenteren met de open-
ng baarheid van commissievergaderingen en een voorlopige regeling voor
;n deze openbaarheid op te stellen. In die regeling zal dan aandacht moeten
ies worden geschonken aan de mogelijkheid van het vergaderen in besloten-
de heid, het verzenden van stukken aan de pers en het publiceren van verga-
de dertijdstippen. Zonodig zal spreker op dit punt een voorstel aan de raad
in. voorleggen. Een ander onderdeel wat ook in punt lb behandeld wordt, is
:id de bevoegdheid van een raadscommissie om zelf een hoorzitting te hou-
an den.
il- Het is de bedoeling van het rapport democratisering meent spreker om
ak aan te geven dat een raadscommissie bevoegd moet zijn om zelf hoorzit-
im tingen te houden, en dat burgemeester en wethouders bij de organisatie
,e- daarvan zouden moeten helpen. De reactie van burgemeester en wethou-
er ders hierop is echter niet helemaal duidelijk, althans spreker niet. Als
k- burgemeester en wethouders bedoelen dat zij niet bereid zijn als college
at tegen hun zin een hoorzitting te houden op verzoek van een commissie, en
ht dat in dat geval een dergelijk conflict door de raad beslist dient te wor-
de den, dan kan spreker zich daarmee verenigen. Als burgemeester en wet-
or houders echter geen medewerking willen verlenen aan het houden van een
hoorzitting door een commissie, indien deze daarom verzoekt, omdat het
college dat niet opportuun acht, is spreker het hartgrondig met het col-
ln lege oneens. Hij meent dat de raad in de verordening op de commissies
-'P zeer goed een algemene machtiging kan geven aan de verschillende raads-
