71 24 februari 1972
deringen, met uitzondering van die voor het grondbedrijf, openbaar. En
spreker wil dan met de heer Van den Briel zakelijk zijn, het is natuurlijk
zo dat er talloze commissies zijn waar routinebesluiten worden genomen.
Men zou kunnen volstaan met daarvan een aankondiging te doen in de hal
van het raadhuis, want als er openbare belangrijke vergaderingen zijn, is
er een publikatie in de pers zodat de burgerij daarvan dan in kennis
wordt gesteld. Spreker wil in dit verband ook nog wijzen op een besluit
van de raad van de gemeente Gorinchem van 1970 inzake het openbaar
maken van commissievergaderingen en het openbaar maken van ambte-
lijke stukken. Spreker moet er onmiddellijk bij zeggen dat hem dat per-
sooniijk te ver ging.
Dat besluit is toen door de toenmalige burgemeester ter vernietiging
aan de Kroon voorgedragen, maar die vemietiging heeft dit besluit niet
kunnen halen; de Kroon heeft zich hier dus bij neergelegd en de verant-
woordelijke minister daarvoor is minister Geertsema. Spreker is er van-
avond toch wel van geschrokken hoezeer de meerderheid van deze raad
zelfs dit kabinet niet kan bijbenen.
De heer Van den Briel is het niet eens met de heer Brandsma, dat hier
vanavond geen verdere vorderingen over de openbaarheid van commissie-
vergaderingen zijn gemaakt. De raad neemt straks het besluit dat in het
algemeen de commissievergadering niet openbaar is, maar er wordt uit-
drukkelijk de mogelijkheid geopend dat het wel openbaar kan zijn. Spre-
ker gelooft dat het veel verstandiger is om nu het besluit te nemen van
een incidentele openbaarheid en daar een jaar mee te experimenteren. Dan
kan het best zijn dat na afloop van dat jaar de zaak verder openbaar kan
worden gemaakt. Spreker acht dit een betere oplossing dan de zaak nu
helemaal open te gooien om eventueel na een jaar te moeten zeggen dat
er mee gestopt moet worden.
De heer Rücker merkt op dat als hij de heer Van den Briel goed begrijpt
deze bij het incidenteel openbaar zijn van een vergadering bedoelt, dat er
dan punten in behandeling moeten komen, waarvan de leden van de com-
missie menen dat die in openbaarheid kunnen worden behandeld. Of wordt
dit aan het college van burgemeester en wethouders overgelaten
Spreker vindt dat dit toch erg onfunctioneel werkt. Laat men aannemen
dat op een gegeven moment in de onderwijscommissie punten aan de or-
de komen waarvan men stelt dat ze in principe zodanig zijn dat ze voor
een openbare behandeling in aanmerking komen. Dat betekent dan dat
eerst die commissie de agenda zou moeten kennen en vervolgens uitspre-
ken dat daar een openbare vergadering aan besteed kan worden. Spreker
vindt dat een vrij omslachtige procedure.
De voorzitter vraagt de heer Rücker, waarvan spreker aannam dat hij
voorstander was van een systeem dat niet als regel de openbaarheid, maar
wei m de praktijk zo nu en dan openbaarheid mogelijk wilde maken hoe
hij zich dit anders had voorgesteld
De heer Rücker wil er alleen maar op attenderen dat men zich wel moet
realisei en dat de consequentie van een besluit, om bepaalde vergaderingen
incidenteel openbaar te doen zijn, natuurlijk in hun procedure vrii om-
slachtig zullen zijn.
Naar aanleiding van het betoog van de heer Verkouw, die op een gege-
ven moment als voorbeeld stelt dat heel veel zaken zich zodanig ontwikke-
len, dat de zaak al voor 80 voorbereid en in kannen en kruiken is in
overleg met het college van burgemeester en wethouders en het desbe-
treffende ambtelijke apparaat, meent spreker, dat als men daar van uit-
gaat men toch wel de taak van de raad als zodanig wat dénatureert.
De heer Jager is inzake de openbaarheid van commissievergaderingen
toch van plan zijn voorstel in te dienen om te gaan experimenteren met
