92 16 maart 1972
kan vinden in de volgende conclusie. Het punt of een commissie een hea-
ring kan orgamseren, is naar het oordeel van het college afhankeliik van
de vraag, of burgemeester en wethouders van mening zijn, dat door de ad-
viserende taak _van de commissie en spreker gaat tot op vanavond voor
een commissie m de eerste plaats van die adviserende taak uit naar de
mening van het college, niet behoeft te worden uitgesloten, dat een com-
missie een hearing kan organiseren. Maar het is ter beslissing, duideliik
ter competentie van het college van burgemeester en wethouders.
De raad kan inderdaad beslissen dat er een hearing komt, maar dan is
"ietzo dat burgemeester en wethouders in de wettelijke taak van
voorbereidmg van al datgene wat in de raad moet worden ingebracht, dus
evens een raadsuitspraak zal moeten opvolgen. De raad zal begrijpen dat
het een pijnlijk moment zou zijn, als ook nog de hearing door de commis-
S1® en "iet d00r bet college meer mag worden gehouden. Het college stelt
Over^h^6 dat dit een bevoeS'dheid van burgemeester en wethouders is.
het alSemeen zal het coilege uitmaken of een hearing op verzoek
van een commissie, die daar de argumenten voor kenbaar maakt, zal wor-
den gehouden en uiteraard, en dan herhaalt spreker wat al eerder is uitge-
der^mi; l ,COlIege natUUrHjk nimmer zonder oPg-ave van redenen een
ergeiijk yoorstel van een commissie naast zich neerieggen. Daar zuiien
heel duidelrjke belangen voor aanwezig moeten zijn. Een beiangrijk punt
s de conimissie, hopelijk misschien zeifs de hele raad, met de construc-
tie akkoord gaat dat ook en dat zal dus geregeld moeten worden
°P, delegatle d00r het coHege van burgemeester en wethouders
hoorzittingen kunnen organiseren. 1
De heer Jager zou voor een gedeelte met deze constructie kunnen mee-
gaan ware het niet dat hij er te veel voorbehoud aan vindt zitten. Hij zou
daar toch nogwei wat verduideiijking over wiiien hebben. Ais hij het goed
begrijpt îs het gebruikelijk dat een adviescoilege, wat toch de vaste com-
missies van adyies en bijstand zijn, haar eigen werkwijze mag bepalen
°°k de verordening staat geregeid; behalve dat
er dus een taak staat van de commissie, ze moet nameiijk over bepaalde
dmgen adviseren, mag ze dat ook op eigen initiatief doen. Het is daarbij
uf Scbruikehjke zaak dat zo'n commissie of zo'n adviescoiiege haar
werkwijze zelf bepaalt. Naar sprekers mening behoort daarbij, dat zo'n
n Zeggen dat het voor het Ultbrengen van een advies zinnig
1 de menmg van een aantal mensen hoort, eventueel door middel
van een openbare hoorzitting. Het is ondertussen al de tweede of derde
keer dat er besloten îs dat de commissie niet meer kan zeggen tegen het
college dat zij een openbare hoorzitting gaat houden. Het coliege moet
df rfff|8 AToa°°a gaanVGaat het er niet mee nkkoord dan is er beroep op
de raad. Maar de constructie die de voorzitter de raad nu voorlegt dat
slechts aan het oordeel van het coiiege is overgelaten, of het überhaupt
zmmg 1S om een hoorzitting te houden van de commissie, dat vLdt sprekeJ
er gaan en hij vraagt zich af of dat nu werkelijk de bedoeling is van
he voorstel. Spreker heeft het misschien verkeerd begrepen maar M
wil hierover duidelijkheid hebben. J
o vnifi voorzitter merkt op dat allen duidelijkheid wensen al zou dat van-
avond nog veel tijd vergen. De discussie zai nu een verfijning van stand-
punten moeten geven maar bepaald geen terugkomen op wat eerder is be-
fPr0k n en Jvaar mde ljk Qvereenstemming in de raad en het coliege over
uitbrenge^lok6 of h 7g h6t PJmt dat een commissie een advies kan
uitbrengen ook op het stuk van de wenseiijkheid om een hoorzitting tp
rganisëren merkt sjireker' op dat het woord van een commissie wei de-
fp hjk V00r het coll<p aanleiding zal zijn, om het standpunt van' het col-
lege van burgemeester en wethouders op duidelijke, al of niet confidentiële
gronden, aan de commissie mede te delen, als het coHege meent dat iî
