16 maart 1972
85
is het woordje: „vöördat" veranderd in „nadat". Maar wel is blijven staan
dat woord „enkele schetsen". Dat is het wonderlijke van deze zaak want
eigenlijk was de bedoeling om de meerderheid van de commissie te vol-
gen Door deze wijziging van standpunt is de zaak enigszins in de mist ge-
raakt maar misschien toch een kromme stok en een rechte slag, want naar
sprekers gevoelen behoeven het werkelijk nog geen schetsen te zijn van de
stedebouwkundige. Spreker zou eigenlijk willen laten staan wat er nu
staat en stelt het volgende voor: programma van eisen in het college sa-
men bespreken met de commissie, dan enkele schetsen die wellicht door
Openbare Werken gemaakt kunnen worden en die als het een heel moeilijk
plan is ook door de stedebouwkundige gemaakt kunnen worden, dan
weer naar de commissie om te kijken of werkelijk datgene wat uit het de-
bat in de commissie naar voren is gekomen, ook in de tekeningen îs neer-
gelegd. Het lijkt spreker dat zo tegemoet wordt gekomen aan de wensen
van de minderheid en van diegenen die in het college-standpunt een tus-
senstandpunt hebben gezien. Spreker stelt voor om het woord schetsen
te laten staan; deze behoeven echt nog niet door de stedebouwkundige te
zijn vervaardigd. Dan blijft de zaak misschien meer open, want spreker îs
het met verschillende sprekers eens dat wat gedrukt is een aureool van
waarheid of van beslotenzijn krijgt, en daar is de burger vaak benauwd
voor en redeneert dan dat men nog wel allerlei plannen en mooie woorden
naar voren kan brengen maar dat alles al, zowel letterlijk als figuurlijk
Ewart op wit staat, en dat er toch niet veel meer aan te doen îs. Zo meent
spreker dat er wel overeenstemming bestaat om eerst maar eens wat vast
te leggen. Als men ergens over gaat praten in een hoorzitting, dan moet
men toch kaarten op een bord kunnen hangen, anders wordt het een
oeverloos debat. Zonder kaart vreest spreker dat men dan toch gaat teke-
nen en dat men op dat moment de schetsen gaat maken die men tevoren
had moeten maken en dat lijkt spreker dan eigenlijk een beetje te laat Hr
ziin zeer acceptabele suggesties gedaan bijvoorbeeld door de heer Van
Tongeren, met betrekking tot de inrichting van een hoorzittmg. Spreker
meent echter dat dit op het moment nog niet aan de orde is. Hoe men dat
precies kan doen, met welke attributen en wie men daarbij betrekken zal,
zijn allemaal zaken die op zichzelf het overwegen waard zijn, maar spre-
ker gelooft dat men dat nu verder buiten beschouwing moet laten zoals
men ook buiten beschouwing moet laten de bepaalde plannen die nog gaan
komen, want dan gaat men veel te ver in de details treden. Het gaat nu
om de procedure bij alle mogelijke plannen die nog kunnen komen, wat er
helaas niet zo veel meer zullen zijn. Spreker wil dus op dit moment niet
op deze zaken antwoorden, want hij meent dat deze avond daarvoor nret
bestemd is. Het gaat om de procedure die men moet proberen te vinden
voor een zo effectief mogelijke ontwikkeling van bestemmingsplannen.
Het wil spreker dus voorkomen dat het door het college voorgestelde
eigenlijk moet blijven zoals het hier staat. Men zou zo'n zin aldus moeten
lezen: Wij achten het van groot belang de inwoners in een zo'n vroeg
mogelijk stadium bij het overleg te betrekken, maar achten het nochtans
beter het programma van eisen, neergelegd in enkele schetsen, op een
hoorzitting te bespreken.
In de raadscommissie valt eigenlijk alleen maar de wijziging van het
woordje „voordat" in „nadat" te bespreken. De heer De Ruiter heeft het
ook zo vertaald, dat het college de hoorzitting iets naar voren heeft ge-
haald, en dat dit plaats vindt vöôr de opdracht aan de stedebouwkundige.
Tot de heer Van Tongeren zegt spreker dat hij gelooft, naar wat hij
vanavond gehoord heeft, dat er niet veel tekeningen door de stedebouw-
kundige zullen worden geschetst na het eerste overleg met de commissie.
Spreker heeft begrepen dat de heer Van Tongeren het gesprek zo open
mogelijk wil houden, maar wel wat tekeningen wil zien wanneer men met
de burgerij gaat praten.
