27 april 1972
168
denken. De enige oplossing die daarbij denkbaar is, is zo meent spreker,
dat de rarnd van Haarlem de verantwoordelijkheid op zich neemt, gezien
het feit dat zij zo'n groot aantal mensen ter beschikking heeft, om te
zorgen dat, nadat de gemeentebesturen zich individueel hebben uitge-
sproken hoe haar afvaardiging zal moeten zijn, om zichzelf in haar poli-
tieke afvaardiging aan te passen, zodat dan die totaliteit van de gemeente-
raden in politieke zin inderdaad zo veel mogelijk een politieke afspiege-
ling gaat vormen. 18 is nog deelbaar door 6, 3 ook wel, maar dan komt
men toch wel in de moeilijke cijfers in het menselijke vlak terecht.
Daarom wil spreker dit toch wel duidelijk naar voren brengen. Haarlen)
neemt in dit gewest een zeer bijzondere positie in als centrumgemeente,
hij gelooft ook dat men moet onderkennen dat dit ook een heel bijzondere
verantwoordelijkheid met zich meebrengt ten aanzien van het gestelde in
het 2e lid van dit artikel. Om die afspiegeling zo veel mogelijk in over-
eenstemming te brengen, zal de wijsheid in het centrum moeten zitten,
in de centrumgemeente in dit geval, om niet te kort te doen aan de ver-
tegenwoordigingen van de individuele gemeenten die vaak slechts met
3, 4, en Heemstede is dan nog in de gelukkige omstandigheid van 5 leden,
daar vertegenwoordigd worden. Ben tweede punt dat spreker nog naar
voren wil brengen is het feit, dat de burgemeesters in deze regeling geen
stemrecht krijgen, dus uitsluitend als adviserend lid deelnemen aan de
Kennemerraad. Ook hier komt duidelijk tot uitdrukking dat er toch
enigszins op twee gedachten gehinkt is als men later in de verordening
leest dat het gehele dagelijkse bestuur van de Kennemerraad eventueel uit
adviserende leden zou kunnen bestaan. Nu kan een ieder spreker tegen-
werpen dat ook de voorzitter van een raad geen stemrecht in de raad
heeft, de burgemeester in dit geval, maar daar staat tegenover dat die
Kennemerraad ook gesierd wordt door een voorzitter, die ook geen stem-
recht heeft en spreker ziet dat eerder als de vervanger van wat de burge-
meester in de plaatselijke gemeente is en dat het dagelijks bestuur, als
men dan een vergelijking moet trekken, toch duidelijk is te vergelijken
met de wethouders in een gemeente. Spreker blijft het een vreemde figuur
vinden dat men eventueel het dagelijks bestuur van een bestuurscollege
kan samenstellen uit uitsluitend adviserende leden. Hij vindt dat op zichzelf
een tegenstelling in het denken, die duidelijk tot stand gekomen is doordat
achteraf een artikel is ingevoerd. Hetzelfde geldt in zekere mate voor het
feit dat het lidmaatschap van de gewestraad onverenigbaar is met de be-
trekking van ambtenaar.
Ook hier blijkt al weer duidelijk, op dit punt wordt gekozen, wordt heel
sterk gekozen, voor de lokale opvatting: gewestbestuur is een lokaal be-
stuur, want ten opzichte van de provincie geldt dit verbod niet. Dus hier
wordt eigenlijk zo maar met een artikeltje tussendoor gekozen voor de
lokale opvatting, zonder dat men het zich goed bewust is en zonder dat men
eigenlijk de toekomstige structuur en de plaats van dat gewest kent en
ook daarom meent spreker dat het een buitengewoon storende en hinder-
lijke beperking is in de keuzemogelijkheid van de raden als men ambte-
naren-lid van de raad, maar ambtenaar in een andere gemeente, niet meer
kan afvaardigen.
Een laatste opmerking van spreker geldt art. 40, lid 3, waarvan hij vreest
dat die nog wel eens actueel zou kunnen worden. Hij heeft er geen zeker-
heid over, het gaat hem om de vertegenwoordiging zolang Haarlemmer-
meer geen lid zal worden van de Kennemerraad.
Het valt op dat in deze regeling relatief de positie van Haarlem, terwijl
er een sterke gemeente de gemeente Haarlemmermeer uit het ver-
band verdwijnt, nog sterker wordt gemaakt. Men zou alleen al vanwege
harmonisch bestuur dan eerder de neiging hebben om te pleiten voor een
iets mindere afvaardiging inplaats van voor een relatief sterkere. Tooh
