219
27 november 1975
ekonomische situatie bij herhaling vergelijkt met de dertiger jaren.
Een vergelijking, die ons inziens psychologisch onverantwoord en
wetenschappelijk onjuist is. Werden de dertiger jaren gekenmerkt
door deflatie (dalende lonen, dalende prijzen, laag bestedingsniveau,
grote werkeloosheid), waarbij het middel van grote overheidsuitgaven
uiterst effektiek was om het ekonomische leven v;eer op gang te
brengen, de huidige situatie wordt gekenmerkt door een mengvorm van
inflatie en stagnatie, door de ekonomen ook wel stagflatie genoemd.
Hoe weinig effektief het gevolgde beleid is, blijkt'wel uit het feit,
dat de partikuliere besparingen ongeveer evenveel toenemen ais het
geld, dat de regering voor de werkeloosheidsbestrijding aanwendt.
Het is niet mijn bedoeling in het bestek van deze algemene beschou-
wingen het totale ekonomisch en sociaal beleid van onze regering te
bekritiseren, maar wel vragen wij ons in ernst af hoe dit allemaal
mogelijk is. Waarom is op nationaal niveau nog niet de verbinding
gelegd tussen werkeloosheidsbestrijding en ontwikkelingshulp. Terwijl
een groot deel van de wereld schreeuwt om goederen, zowel voor de
eerste levensbehoeften als voor goederen van duurzame aard, ligt in
onze hoogöntwikkelde industriële samenleving een vermogen aan arbeid,
nroduktiemiddelen en kanitaal, werkloos. Waarom dit niet aangewend om
het proces van ekonomische ontwikkeling in de derde wereld te vei
snellen? Dan immers verkrijgt men de effekten die werkelijk nodig
zijn voor het herstel van de ekonomie. Werkaelegenheid in eigen land.
Verbetering van de welvaart in de derde wereld. Opleving van de wereld-
handel en daardoor teruqkeer naar gezondere ekonomische verhoudingen.
Er wordt ontzagwekkend veel gepraat over de nieuwe ekonomische orde.
Steeds komen daarbij grote belangentegensteilingen om de hoek kijken.
Naar het oordeel van mijn fraktie moeten andere wegen worden gezocht,
zoals ik hierboven schetste. En daarom willen wij niet alleen hoera
roepen vanwege onze gunstige financiële positie. De wijze waarop de
regering poogt de werkeloosheid te bestrijden en die in feite de
oorzaak is van onze rooskleurige financiële situatie, schiet haar
doel voorbijMaar goed, wij zitten met de financiën en hebben de
taak deze zo zorgvuldiq mogelijk te gebruiken. En wij zijn van mening,
dat dit in grote trekken ook qebeurt. Zeer ingenomen zijn wij met de
grote zorg die het college bij voortduur aan het onderwijs besteerit.
Het verheugt ons, dat slechts een zeer geringe 1astenverzv;aring aan de
bevolking moet v;orden opgeiegd.
Het gehele voorzieningenniveau van de gemeente kan goed genoemd worden
en aan de nog ontbrekende zaken kan worden gewerkt, 'zonder dat een
ongezonde financiële situatie voortdurend als een SDOok opdoemt.
Minder gelukkig, ja ongelukkiq zelfs, zijn wij met de in het afdelings-
verslag onder 45 opgenomen vraag van de V.V.D.-fraktie om een deel
van de reserves aan te wenden om de boekwaarde van het raadhuis in
êén keer af te schrijven en de zo beschikbaar komende middelen aan
te wenden voor lastenverlichting van de ingezetenen. Wij zouden hier-
aan echter niet zo nadrukkelijk aandacht besteden, indien het ant-
woord van het college bijvoorbeeld had geluid: "dat een dergelijke
îngrijpende beslissing niet past in het kader van deze begrotings-
behandeling, maar in het kader van het beleidsplan tweede fase."
Het college komt echter met een voorstel in de qeest als door de
V.V.D.-fraktie beoogd.
