23 maart 1977
55
prioriteiten tussen die subdoelstel1ingen en doeistellingen vast te stel-
len. Dat probleem rijst in veel mindere mate, ais men prioriteiten gaat
steilen tussen konkrete projekten, want dan weet iedereen waarover men
het heeft. Er is weinig verschil van interpretatie mogelijk over het
projekt "bouw sporthalja of neen", zeker niet ais daarbij is aangege-
ven wat het kost, want dan heeft men ook nog een idee van de grootte
van die sporthaiDaarom is voor sprekers fraktie zonneklaar gebleken
dat het niet mogelijk is, althans niet op deze manier, te werken met
het stellen van prioriteiten tussen subdoelstel1ingen en doelstellin-
gen, na dit nu twee keer serieus geprobeerd te hebben in deze raad.
De voorzitter heeft gesteld dat de raad in september 1974 een motieheeft
aangenomen die er juist op was gericht dat normale besluitvormingsproces
nu eens wat anders te gaan doen. Spreker meent dat dit niet helemaal te-
recht is. Inderdaad heeft de raad het besturen in deze gemeente op een
andere wijze willen gaan doen, namelijk op een integrale wijze. Maar dat
normale besluitvormingsproces gaat er om, dat een wezenlijk onderdeel van
politieke besluitvorming, ook ais het om een integrale afweging gaat,
heeft te maken met' het elkaar beinvloeden en het elkaar kunnen overtui-
gen van wat men van bepaalde zaken vindt en welke waarde men aan bepaai-
de zaken toekent. Dat heeft bij deze vorm van prioriteitstelling niet
plaats kunnen vinden tussen de frakties in deze raad. Dat is wat hij be-
doelde te zeggen met het normale besluitvormingsprocesdat in de raad
alle kansen moet krijgen, ook als men integraal bestuurt.
Spreker onderschrijft de opmerking van de heer Baar met betrekking tot
de waarde van de doelstellingenfase als zodanig. Spreker gelooft dat die
niet in diskussie is. Daar kan men ook genuanceerd over denken, maar ook
sprekers fraktie vindt dat de hele exercitie van het opstellen van de
doelstellingen als zodanig toch een nuttige affaire is geweest, dat ook
nuttig zal blijven als men ieder jaar daarin gaat bijstellen.
Spreker twijfelt over de wenselijkheid van het inschakelen van de com-
missies in de fase van de prioriteitstelling tussen de projekten. De be-
doeling van zijn fraktie in haar brief van 10 juni 1976 is een totaal
andere geweest. Zij had graag gezien dat voordat de projektenlijsten
werden vastgesteld - de projekten waartussen we straks prioriteiten
gaan afwegen - deze in de verschi 1 lende commissies waren besproken-. Dan
is er nog geen sprake van integrale beoordeling, want die speelt pas
op het moment dat men gaat afwegen tussen verschillende zaken. Mpar
het beoordelen van de vraag of men iets al dan niet op de projekten-
lijst zal plaatsen, daarvoor kan een diskussie in een commissie en het
elkaar informeren over wat de achtergronden zijn van de voorgestelde
projekten vanuit de frakties en vanuit het college, een zeer nuttige
zaak zijn, en het zou de diskussie over de vaststel1ing van de lijsten -
niet de prioriteitstelling - zeer vergemakkelijkt hebben.
Spreker aarzelt nog over het zinvol zijn van het bespreken van de priori-
teitstelling tussen die projekten in de commissies, omdat daar inderdaad
het gevaar aanwezig is dat men het integrale gaat verlaten. Hij proeft
bij de andere frakties dat zij dat toch willen proberen. Als zij daar-
aan vasthouden dan zal spreker zich daartegen niet verzetten, maar dan
met de nadrukkelijke kanttekening dat aan het praten over prioriteiten
aan projekten binnen een sektor, uitsluitend informatieve waarde, hoe
binnen een fraktie een bepaald projekt gezien wordt, mag worden toege-
kend, en dan heeft men nog het bezwaar dat men nag niet weet hoe dat
dan staat in relatie tot andere projekten in andere sektoren. Maar mis-
