23 maart 1977
49
om de vraag of men zich kan herkennen in de uiteindelijke doelsteliin-
gen - en subdoelstel1îngenweging zoals die volgens het polarisatie-
modei n de laatste rij van de voorgelegde lijsten tot de raad is qe-
komen en zo niet, of men daar duidelijke amendementen op heeft. Dat
is werk voor deze raad en het coilege heeft er ook rekening meê gehou-
den dat men daarop eventuele amendementen zou hebben gericht.
Spreker heeft ook ernstig bezwaar tegen de verstgaande opmerking van
de heer Baar, dat de doelstel1ingenmethode eigenlijk zou moeten worden
losgelaten. Afgezien van de tijd die in nauw overleg aan deze methode
ls 9etPendeerd> ls 'le1: niet alleen een kwestie van loslaten van deze
methode en verder in wrok niet omzien, maar het betekent dat als men
werKelijk z°u bedoelen het loslaten van de doelstel1ingen - en sub-
doelstellingenmethode, wij straks niet meer de gewogen prioriteiten
van de objekten als middel zullen hebben; tot dusver ook door de raad
als een belangrijke basis voor geintegreerde beleidsplanning onder-
kend. Dat îs dus voor ons toekomstig werk, en naar het.oordeel van
het college ook voor de kwaliteit van het toekomstig werk, aeen onbe-
langrijk facet.
Inzake het inschakelen van de commissies bij de volgende fase van de
projekten zegt spreker, dat de commissies als zodanig niet geacht kun-
nen worden waarborgen te kunnen opleveren voor een geintegreerde be-
handeling (per commissie). Wat betreft een schriftelijke opmerking
van de fraktie van de heer Jager om commissies in te schakelen biide
projekten 1jst merkt spreker op dat het college die commissieweg uit-
drukkelîjk niet heeft gekozen, omdat het van mening was dat deze lijst
de raad in zijn geneel juist in het kader van de geintegreerde be-
leidsafweging moest worden voorgelegd, en dat een en ander niet via
bereikt3" commssies' uitel"aai"d op verschi 1 lende wijzen, de frakties
Natuuriijk komt de vraag bij spreker op hoe de toch wel zorgvuldiq
gekozen methode - het hulpmiddel - op een andere wijze had moeten wor-
den voorbereiden begeleid. Hij heeft ook tijdens het nu gehouden be-
f niei: de wijsheid kunnen vinden om te stellen dat op een bepaald
kruispunt onvoldoende zorgvuldig is gehandeld. Met alle beqr'n voor
1 hulPmiddel op zich ten troon wordt geheven' meent
spreker dat de raad zeker niet in "verabsoluterende"9steïl ?ngen wordt
gedreven door dit systeem. Maar als men het eenvoudig als hulpmiddel
Si 0 moet.het.natuuri1jk zo zijn dat dit hulpmiddel ertoe heeft
?inn«n T!] Zi lnderdaad in de uiteindelijke score van doelstel-
1 ngen en subdoelstellingen kan herkennen, en zo niet dan zaî n
ongeveerSenat8Snhe?rdent9eaniende\rd' Spreker meent dat dit de zaak
vrLn ren9t, °P het punt waar we hoopten nu te zijn gekomen De
is tot uitsnraken°t ondanks de kritiek op het hulpmiddel bereid
lL -P te komen over de afwegingsscore, zoals die in de
van het Van +de lljSt' vo19ens het collectief oordeel op grond
van het polansatie-modelnu voorligt.
vaï Se0lÎ5LÏ??nf: llidTS deJchorsin9'gesproken hoe wij ten aanzien
opstelling van de frakties, nu het systeem od de korrel is
genomen, verder kunnen gaan met de procedure. Het zou natuurliik van
ment dat nnn Zljn als' vanavond, maar dan toch wel o ^een mo-
een oïdeel 0D8ïafeira nnl f behandelin9 met de projekten mogelijk is,
de doel stpi 1 irnl k3 ?n aanzlen van de pmoriteitenweging van
doelstellingen en subdoelstellingen; opdat een gewogen prioriteit
