251
Spreker gaat zo uitvoerig op de procedure in, omdat de raad vanavond
voor de eerste keer op een Arob-bezwaarschrift moet beslissen en zijn
fraktie wil voorkomen dat in toekomstige gevallen wederom een wijze
van behandelen als nu is gebeurd, wordt gevolgd. Het voorstel vanzijn
fraktie staat dan ook los van het al dan niet voorstander zijn van het
verlenen van subsidie aan Release. Haar voorstel strekt er slechts toe
de belangen van degene die een bezwaarschrift heeft ingediend, ernstig
te nemen, hem een optimale kans te geven desgewenst zijn belangen bij
de Raad van State te bepleiten en om, ook dat is zeer belangrijk, het
orgaan tegen wiens beslissing het bezwaarschrift is gericht, de kans
te geven desgewenst uitvoerig gemotiveerd zijn beslissing te handhaven.
Die elementen vindt zij onvoldoende terug in de nu gevolgde procedure.
Wat de zaak zelf betreft was sprekers fraktie reeds in 1975 onverdeeld
voorstandster van het verlenen van de subsidie. Dat dit standpunt toen
niet voldoende steun in de raad vond, betreurde zij en betreurt zij nog
steeds. Een ieder in deze raad erkende toen en erkent nu, dat Release
veel goeds doet. Aarzelingen tot het verlenen van subsidie beginnen op
te treden als men ziet naar sommige werkmethoden van die orqanisatie,
aarzelingen die bij andere subsidiërende overheden wellicht ook bestaan,
maar dan kennelijk niet van voldoende zwaarte worden geacht om niet over
te gaan tot het verlenen van een subsidie. Maar het gaat zijn fraktie
in ieder geval niet om de organisatie Release op zich. Het gaat om perso-
nen, om individuen, die in deze veelvormige maatschappij uit de boot val-
len, om individuen die het tempo van deze samenleving niet meer kunnen
bijhouden, om individuen die stuklopen op strukturen en die door de ge-
vestigde aanvaarde hulpverleningsinstanties niet kunnen worden bereikt.
Onze samenleving heet tolerant te zijn, verdraagzaam. Men kan zich af-
vragen of niet veeleer onverschi11igheid een betere term is. Als dan een
organisatie als Release bewust kiest voor mensen die uit de boot zijn ge-
vallen en door die keuze in aanraking komt met de oorzaken daarvan, ligt
het voor de hand dat huipverlening in de vorm van een konkrete oplossing
nuttig wordt geoordeeld, maar niet genoeg. Struktureel helpen is het op-
ruimen van barriêres, het aandacht vragen voor misstanden, het verzoeken
om herzieningen en het wijzen op alternatieven. Een overheid die zich be-
wust is van de feilen in de samenleving, kan er zonder zwaarwegende argu-
mentbn niet onderuit een organisatie die in het belang van de minder
sterken in deze samenleving op de feilen wijst en deze probeert uit de
weg te ruimen, te steunen. Daarmee steunt zij die minder sterken zelf.
Zo'n overheid toont dan daadwerkelijk oog te hebben voor haar eigen hulpe
loosheid ten aanzien van het zorgen voor al degenen waaruit deze samen-
leving bestaat en zij zorgt er dan voor dat ook zij kunnen blijven mee-
doen. Zijn fraktie zal daarom het voorstel van het C.D.A. steunen.
De heer Van der Wal merkt op dat in het proces-verbaal van de zitting
van de commlssie van de beroepschriften staat, dat de raad stelt dat
Release buiten de wet om handelt en dat de raad verder een aantal opvat-
tingen van Release afwijst. De heer Evers vermeldt dan wat dat handelen
buiten de wet om betreft, waarbij hij er nadrukkelijk op wijst dat geen
enkele medewerker van Reiease ooit is veroordeeld wegens in het kader
van hulpverlening verrichte daden. Dat was op dat moment juist; vanavond
is dat niet meer juist. Hedenochtend heeft de rechtbank in Haarlem éên
van de medewerksters van Release veroordeeld tot een boete, c.q. 20 dagen
hechtenis. Het respekt voor het positieve wat Release doet, hetgeen zijn
fraktie niet alleen in 1975 rnaar ook in 1976 heeft vermeld, doet niets
af van het feit dat naar haar mening het enige kriterium dat moet worden
27 oktober 1977
