144
30 mei 1979
vanzelfsprekendheden waaraan we langzamerhand vastgebakken zaten. Wij
vinden daarom dat de koers die landelijk is uitgezet naar een zuiniger
beleid, een verstandiger omspringen met de beschikbare grondstoffen
ook de gemeentebesturen moet aanspreken. Wij hopen b.v. dat Heemstede
zeer snel met zijn energienota komt en dat die nota de basis kan zijn
voor besparingsakties die op zeer korte termijn voor uitvoering vatbaar
zi jn.
Sprekend over doelmatigheid en over efficiënt werken, vind ik dat het
hoofd van deze gemeente, dus de raad, ook de hand in eigen boezem moet
steken. De raad wil met vele dingen b'ezig zijn, hij wil ook de grote
lijnen uitstippelen, hij streeft naar een vaste greep op het beleid
als geheel en wat al niet meer. Ik sta daarachter, evenals mijn frak-
tie. Maar dat bezig zijn met vele en belangrijke zaken moet wel doel-
matig gebeuren. Het aantal commissievergaderingen, fraktiebijeenkomsten
en allerlei andere vormen van overieg is meer dan evenredig toegenomen.
Het aantal woorden dat we aan al die zaken van overleg wijden, de spreek-
tijd dus, is naar mijn schatting zelfs onever.redig toegenomen. Het is
niet altijd moaelijk vergaderingen redelijk kort te houden; vergader-
agenda's zijn noodgedwongen nogal eens onevenredig lang. Maar meer dan
eens bekruipt mij aan het eind van een lange vergadering het gevoel dat
al wat gezegd is, in de helft van de tijd gezegd had kunnen zijn en mis-
schien wel zo duidelijki
De vraag is ook - ik richt die niet alleen tot het college, maar ook
tot de hele raad - of het zo hard nodig is voor het geluk van de mensen
om alles nog in deze raadsperiode te willen verwezenlijken.
We moeten vermijden dat er bijna doorlopend roofbouw wordt gepleegd op
bestuurders ên op ambtenaren. Ik ga hier niet de nota's en beleidsnoti-
ties opsommen die zijn tcegezegd, veelal omdat de raad er op heeft aan-
gedrongen. Maar als fraktie zijn wij zover dat we het coilege vragen de
belangrijke zaken die ons te wachten staan ter behandeling, met grote
wijsheid te doseren, planningssystemen zoveel mogelijk te verbeteren en
te vereenvoudigen en zo nodig zaken die enig uitstel kunnen verdragen,
op te schuiven. Ook de geslachten die na ons komen, mogen nog wel wat te
besturen en te bedisselen hebben.
Doelmatigheid is ook een sleutelwoord bij de heroverweging waarover ik
het al eerder had, het kritisch bezien van bestaande uitgaven. Doelmatig
besturen is niet uitgaven blijven doen omdat je ze altijd gedaan hebt.
Je moet je afvragen of die uitgaven nog zin hebben; je moet het nut er-
van afwegen tegen andere dingen die je zou willen doen.
De werkgroep die grondig, bekwaam en in recordtijd praktisch het hele
gemeentelijke uitgavenpatroon heeft doorgelicht, wil ik bij deze nog eens
goed in helder zonlicht zetten. De werkgroep verdient onze duidelijk uit-
gesproken lof, ook al hoeven we het niet bij voorbaat met alle adviezen
eens te zijn. Zij verdient niet de onzinnige kritiek die van bepaalde
kanten is geuit. Het ging haar niet om meer of minder afrikaantjes inde
bloembakken voor het raadhuis; ook niet om de ene of de andere kerstboom
op het Raadhuisplein; over de sigaren die de raadsleden niet mogen roken,
zwijg ik maar helemaal; ik wii overig-ens best iedere sigaar die ik hier
opsteek, zelf betalen, als ook maar ëén Heemsteedse ingezetene daardoor
gelukkiger zou worden. Waar het de werkgroep dan wel om ging: nou, om
iets wat verstandige huisvaders en huismoeders dooriopend doen:
kijken cf ze hun geld verantwoord uitgeven. Mijn fraktie vindt dat die
verstandige huisvaders en huismoeders zeker in dit opzicht model mogen
blijven staan voor het Heemsteedse gemeentebestuur.
Met andere woorden: de heroverweging moet o.i. een vast bestanddeel zijn
