41
26 februari 1981
men met elkaar moeten ervaren en dat zal men elkaar eigenlijk moeten leren.
De voorzitter antwoordt inzake de informatieverstrekking over de Bin-
nenweg dat het hier een onderdeel van het hele inspraakproces van de Bin-
nenweg betreft. Dat is een heel proces van inspraakgroepen over uitgangs-
punten een aantal jaren geleden tot raadsdiskussies die uiteindelijk ieid-
den tot vaststelling van de uitgangspunten en programma van eisen.
Zo is er ook weer een hele procedure in een inspraakvorm geweest, waar deze
informatieavond een onderdeel van is. De enquêteformulieren zullen straks
moeten worden geëvalueerd door het coliege van burgemeester en wethouders en
komen ook weer in een zekere mate van openbare verantwoording terecht. Die
komen in commissievergaderingen waar men dan ook weer kan inspreken op de
evaluatie van de konklusie van het college. Dus men kan niet zeggen datmet
die avond het feest afgelopen is. Een aantal mensen denkt inderdaad dat als
men maar eens naar zo'n avond toegaat men dan heeft ingesproken en dat men
dan later al dan niet een krantenartikel leest. Het vergt een zekere mate
van op de hoogte zijn wi1 men kunnen verwachten dat men met zijn inspraak
enig resultaat heeft. Dan zal men zich inderdaad als burger enige moeite
moeten getroosten om zich in ieder geval op de hoogte te stellen van de
zaak en dan zal men ook moeite moeten doen om nog eens een andere avond te-
rug te komen.
Wat betreft de opmerkingen over sporen van mede-beslissingen die herken-
baar zouden moeten zijn in de uiteindelijke besluitvorming, wijst spreker
erop dat er in de verschillende besluiten en in alle aspekten van inspraak
die er denkbaar zijn, een ongelooflijk scala is en dat die sporen na af-
loop gemakkelijker te herkennen zijn naarmate de situatie eenvoudiger is
en naarmate ook de eigen belangen van burgers, waar het in de praktijktoch
vaak om gaat - wat ook legitiem is - een rol spelen. Als het er in een
woonstraat om gaat waar de parkeerplaats moet zijn, waarom zouden dan de
eigen belangen van de burgers daar niet een grote rol in mogen spelen enals
men dat later in de besluitvorming duidelijk kan herkennen dan is dat geen
enkel bezwaar. Overigens zijn besluiten natuurlijk wel besluiten. Het moet
niet zo zijn dat als na een inspraakproces bijvoorbeeld wordt besloten een
woonerf en een drempei tot stand te brengen waarvoor een aantal mensen zich
geweldig heeft ingezet, dat er dan na een half jaar weer klachten komen
over die drempel en weer wordt besloten de drempel te verwijderen. Als men
een dergelijk mechanisme krijgt is men op een griezelig vlak gekomen. De
verantwoordelijkheid moet blijvend gedragen worden door de raad en de raad
moet op het moment dat hij die beslissing neemt wei staan voor zijn beslis-
sing, ook naar de burgers toe en moet niet onmiddellijk bij ieder zuchtje
weer een andere kant opgaan. Dat gevoel voor het belang van dat democra-
tische proces, om dat te bewaken, is bij inspraakavonden wel eens afwezig.
Ais een raad ëénmaal gesproken heeft dan moet daar ook een zeker gevoei
van stabiliteit aan worden ontieend, want ais men dat kwijtraakt dan komen
er ook andere waarden op de tocht te staan.
Het ontwerp-besiuit wordt zonder hoofdeiijke stemming vastgesteld.
V. Aanvaarding schenking Engeise teiefooncei. (voignr. 28)
De heer Van der Huist merkt op dat geschenken aanvaarden niet altijd
eenvoudig is, hetgeen de burgemeester dit keer heeft ondervonden. Zomaar
een andere telefooncel op het Raadhuispiein plaatsen gaat niet, zo eenvou-
dig gaat dat niet in ons land. Wat kieur betreft gaat sprekers fraktie
met deze cellenruii er niet op vooruit, maar de bijzondere vorm zal er da-
geiijks aan herinneren dat Heemstede banden heeft mét Leamington en daarom
aanvaardt zijn fraktie deze telefooncel gaarne en vraagt haar dank aan de
