25 maart 1982
68
moet worden gedoseerd, ten tweede een groene golf op de Heémsteedse Dreef
en ten derde - niet onbelangrijk, maar iets verder weg qua realisering -
het nu reeds voorbereidingen treffen om klaar te zijn bij het inwerking
treden van de wet geluidhinder, die het mogelijk maakt om, ais er toch
geluidhinder blijft langs de aangewezen noofdroutes, die geluidhinder be-
langrijk te reduceren voor de bevroners die daar wonen. In feite is Heem-
stede - daar nebben de bewonerscomités gelijk in - één grote woongemeente.
Dat dan toch niet altijd aan alle door hen geuite wensen teaemoet gekomen
kan worden, houdt direkt verband met de onvermijdelijkheid van thans dat
er grote verkeersstromen door Heemstede gaan. Dan kan men zeggen dat dit
rechtvaardig verdeeld moet vrorden over heel Heemstede en dan kan spreker
zich vinden in de uitleg daarvan van mevrouw IJsselmuidendie dat begrip
nadrukkelijk heeft ingevuld en uitkwam op het aanwijzen van hoofdroutes
en het beschermen van de rest van het woongebied. De gedachte aan het open
gooien van alle straten voor doorgaand verkeer wijst sprekers fraktie af.
Zij zou graag zien dat heel Heemstede beschermd zou worden. Maar als dat
niet lukt brengt dat niet automatisch mee dat dan ook maar alle Heemstede-:
naren een overlast moeten ondervinden van met name het autoverkeer. Als
men daarvoor pleit moet men ook bedenken dat bestuurders van auto's de
neiging hebben om logische wegen te gaan volgen en als men alles open-
gooit dan komt er inderdaad een zuidelijke stadsrandweg. AIs men allen
opengooit zullen de snialle wegen - in de rest van het woongebied van Heem-i
stede - door een geringe toename van de auto's enorme overlast te zien ge-
ven. Dat gevoel van overlast komt veel sneller op de smallere wegen, ter-
wijl er relatief een klein deel auto's van de bredere wegen in Heemstede
wegvalt. Met andere woorden: de echte overlast van de hoofdroutes ver-
dwijnt niet, maar daarentegen zullen veel meer bewoners wel degelijk hin-
der gaan or.dervinden, hinder die nu geconcentreerd is, hoe onwenselijk
ook. In de kwestie van de Jonan Wagenaarlaan-César Francklaan is in 1976
een besluit genomen. Toen werd nog gesproken van een noodmaatregel en werc I
verwacht dat er zeer binnenkort met dosering zou worden gev/erkt, waardoor 1
weer effekten zouden kunnen worden gemeten op de Dreef, dat eigenlijk on- I
nodig autoverkeer moet verwerken. Naderhand is die maatregel geëvalueerd
waarbij de raad heeft gezien dat het beoogde effekt gehroald is. Sprekers J
fraktie ziet dan ook nu geen reden om, terwijl er niets veranderd is iri
de randvoorwaarden en er r.og geen randwegen zijn ingesteld, die maatregel
ongedaan te maken en er weer een situatie gaat ontstaan waarvan men juist
besloten heeft dat die niet moet bestaan. Dat sluit niet uit dat als de
situaties zich wezenlijk veranderen men dan natuurlijk weer moet kijken
of er ook reden is v/eer wat anders te doen in de Componistenwijk.
De Lanckhorstlaan heeft een belangrijke plaats in de diskussies over het
verkeersstruktuurplan ingenomen. Maatregel 1 accepteert sprekers fraktie,
maar zij vindt ook dat de Lanckhorstlaan struktureel moet wijzigen. Daar-
om heeft zij, evenals het C.D.A., een projekt ingediend om maatregelen te
nemen het wegdek anders in te richten en met name cm maatregelen te nemen
die het voor fietsers op die weg veiliger maakt en daardoor natuurlijk ook I
beperkingen zal opleggen aan het autoverkeer. Dat zat er bij haar nadruk-
kelijk achter. Zij vindt - zij kan zeker meegaan met de gedachte cm dat
projekt niet mee te laten doen in de prioriteitstell ing - nu dat projekt
er ligt en zij het nodig vindt dat die maatregel door ons wordt uitge-
voerd, dat men niet moet speculeren op eventuele te nemen maatreoelen
voor de situatie dat niet zal gebeuren wat men nu wenst. Dat is niet aan I.
de orde. Er is voor de Lanckhorstlaan een duidelijk plar. getrokken. Mocht i
dat om welke reden dan ook niet doorgaan dan zal men natuurlijk moeten
kijken welke maatregelen er dan genomen kunnen worden, maar dat is nu niet
