16 december 198?
subsidie hestaat en als Heemstede zorot dat het bestemminosplan in
procedure voor het eind van dit jaar in de trein staat en als de nla
nen bouwklaar zijn vöör eind 1983, dan is het mocjeliik om wat met
dat exploitatie-tekort te doen in de vorm van lokatiesubsidie. Dat
betekende dat de gemeente een zeer versnelde orocedure in oanq moest
zetten. Dat had konsekwenties voor de insoraak, die eerst on een wat
ruimere termijn was oppezet, en dat had natuurlijk ook konsekv/enties
v°or de voorgenomen nrijsvraag. Want een priisvraag kan men op 10
verschi1lende manieren inrichten. Het meest mooie is natuurlijk de
architektenprijsvraag, waarbij men architekten uitnodigt om naar
beste kunnen met alle kreatieve mogelijkheden in zak niet alleen een
mooie stedebouwkundige oplossinn orobeert te bedenken, maar ook zo
aantrekkelijk mogelijke woningen in dit gebied probeert te bedenken.
Maar met zo'n systeem gaat een lange tijd heen. Dat ligt ook voor
de hand, niet alleen moet het nlan stedebouwkundig ingevuld worden
maar ook de woningtypen moeten worden ontwikkeld en iedereen weet
dat sociale woningbouw ontwikkelen niet iets is wat men in één dag
doet en de eisen die eraari gesteld worden zijn hoog en vragen dus
°°k een lanne uitvoeringsperiode van planontwikkeling. Duidelijk
was dat er haast gemaakt moest worden en een prijsvraag in die
vo™ zat er eigenlijk niet meer in. Dat heeft met zich meegebracht
dat er ook in de commissie gepraat is over een aantal verschillende
mariieren van prijsvragen. Begin oktober is er een brief uitgeaaan
aan instellingen die zich bezig houden met projektbegeleiding, op
zich een heel goed gegeven, en od 15 oktober is die brief in de
commissie ruimtelijke ordeninn besproken.
Naar aanleiding van die brief is er in de commissie een diskussie
geweest over de vorm waarin de nrijsvraag gegoten zou moeten worden.
Snreekster heeft toen aangegeven dat het nezien de haast - die haast
werd en is nog steeds ingegeven door dat grote exnloitatie-tekort -
verstandig zou zijn om met een komoakte prijsvraagprocedure te wer-
ken en dat is dan de zogenaamde turn-key-nrocedure, een nrocedure
die afwijkt van de architekten- of studienriisvraagorocedure waar-
bij op basis van een schetsontwerp wordt gewerkt. Éerst maakt men
een nlan hoe men ongeveer denkt dat het naat worden. Dan wordt uit
die drie olannen - want als regel vraant men drie olannen - een nlan
uitnekozen, die men laat uitwerken en nas als het uitnewerkt is weet
men hoeveel het precies gaat kosten, hoeveel woninnen erin gaan,
want ons programma van eisen is globaal gefonnuleerd, en wat ze
gaan kosten.
Bij een turn-key-prijsvraagprocedure selekteert men de projektont-
wikkelaarsbouwers, on al uitgedachte woningtypen. In feite slaat
men dus ëén fase over in de prijsvraagprocedure omdat juist sociale
woningbouw iets is dat gekoppeld is aan strikte richtlijnen. Er
zijn veel projektontwikkelaars die dat onderzoek van tevoren voor
zichzelf doen. Als men die mensen op basis van het onderzoek dat ze
al gedaan hebben uitselekteert is het mogelijk om alle aandacht en
energie in de nrijsvraag te richten op een zo goed mogelijke stede-
bouwkundige invulling van dit gebied, want daar vraagt het oin.
Zet men die beide systemen tegenover elkaar dan blijkt dat ingeval
van een studieprijsvraag men od het nioment dat men al kiest voor
éên nrojektontwikkelaar on basis van schetsnlan, men nog niet weet
hoeveel woningwetwoningen er in het definitieve olan kunnen, hoeveel
