28 februarl 1985
47
1s. Wat doet hlj namelijk? Hij vraagt of dat goed 1s, maar tegelljker-
tljd bevestigt hij het afstandelijk intellektuele klimaat door die twij-
felDie twijfel stelt hij dan zelf, maar door de twijfel bevestigt hij
het ook weer. Dat 1s een cirkeltje rond.
De standpunten van de heer Van Amerongen hebben altijd tot groot respekt
bij de andere kant geleid, dat kwam door de enorme mate van integriteit,
die zijn persoon nu éênmaal eigen is.
We plegen bij een afscheid altijd te wijzen op daden die er verricht
zijn en dat is ook niet onbelangrijk, maar 1k denk dat mlnstens even be-
langrijk is datgene wat je als persooniijkheid inbrengt.
Je krijgt straks een cadeautje van de gemeente, dat te maken heeft met
Nicolaas Beets, die ook zo'n soort van vreemde intellektuele twijfelaar
was en dle ook uit deze streek kwam. Ik heb hier Bomans Hggen, d1e heeft
er over geschreven. Ik heb namelijk iets moeten zoeken wat 1k kon gebrui-
ken bij die benoeming van jou daar plotseling in Velsen, want naarmate
je ouder wordt moet je natuurlijk ook lijnen vaak dieper gaan ultzetten,
dus dan komt op een gegeven moment wel de vraag welke kant je nu uitein-
delijk opgaat. Wij hebben uiteraard met een zekere spijt in het hart ge-
konstateerd dat je die kant op ging. Daar ga ik vanavond maar nlet te
diep op 1n, die keuze 1s gemaakt, die aanvaarden wij en begrljpen wij
ook. Maar wat 1k nu wil voorlezen ult een verhaal van Godfried Bomans
over Nicolaas Beets,en de relatle zal u straks wel duidelijk worden, be-
staat uit een interview dat hij heeft met de laatst nog in leven zijnde
dochter van Nicolaas Beets. Dat was toen al een zeer bejaarde vrouw.
Hij begint dan met een merkwaardlg verhaal dat u misschien wel eens ge-
lezen heeft. Nicolaas Beets herschreef en verbeterde iedere keer nieuwe
drukken van de Camera Obscura. Hij ging kijken of er fouten in zaten en
gaf een dubbeltje aan âên van zijn vele kinderen als die een fout ont-
dekten. Die dubbeltjes kwamen echter nooit tot uitreiking, want h1j zag
fouten altijd eerder dan de kinderen.
"Is het waar mevrouw, dat uw vader een dubbeltje uitloofde aan zijn kin-
deren als zij een fout vonden in de nieuwe Camera-druk""Dat is zo,
zegt mevrouw Went glimlachend, maar veel verdienden wij er niet mee, va-
der was ons meestal voor, êên van ons las hardop en hij zat dan met de
oude tekst voor zich en keek of het uitkwam. Ik heb dat zelf dikwijis
mogen doen, maar 1k moest altijd op een paar meter afstand van hem z 11-
ten, hij wllde mij daardoor oefening geven 1n het hardop lezen."
Waarom heb 1k dit gedeelte er bljgenomen? Omdat eigenlijk dat iedere
keer weer korrigeren, dat werken in de millimeter, bij de oude Haarlem-
mer blijkbaar een karaktertrek was die in deze streek bedreven is.
Over die portefeuille moeten we ook nog iets zeggen. Het 1s een merkwaar-
dig geheel waar straks mevrouw Noorman in terechtkomt; een soort van ei-
gen winkeltje dat zich eigenlijk voor een belangrijk deel aan de debat-
ten van burgemeester en wethouders onttrekt. Dat is heel merkwaardig.
Het 1s niet zo erg vaak dat er grote 1tems zijn; die portefeuille bevat
allemaal externe vergaderlngen in klubjes en verbanden, waarvan wij nau-
welijks meer weten dat ze er zijn, commissie W.W.V., ik kom er toevallig
een enkele keer, want 1k mag je vervangen, maar 1k wil dan nu wel eens
een paar van die dingen noemen, want dan hoort u ook nog eens dat die
dingen er zijn. Commissie W.W.V., commissie R.W.W., het Oude Slot - dat
is er ook nog altijd - het Diaconessenhuis, de verschillende posthuizen
die er zijn en de bibliotheek. De bibliotheek maakt een belangrijke pe-
riode door. Het is natuurlijk een heel interessante periode van de bi-
biiotheek geweest die de heer Van Amerongen heeft kunnen begeleiden.
