50
28 februari 1985
Ook een terugblik op de portefeul1les die ik dan heb mogen beheren. Ik
ga ze niet allemaal af, de voorzitter van de raad heeft dat aî gedaan,
maar bij één zou ik wat willen stilstaan en dat is de portefeuiïle
sociale zaken. Ik heb zojuist te horen gekregen dat emoties door mij
niet al te vaak geuit worden; ik denk dat dat wel klopt. Ik heb ook in
het P.H.-boekje de vraag gesteld of het wei juist is emoties niet al
te zeer een rol te laten spelen in het bestuurlijk funktioneren. Ik
denk dat als iemand emoties niet al te zeer uit, daarmee dan nog niet
gezegd is dat ze er niet zouden zijn, en emoties uiten mag er in ie-
der geval niet toe leiden dat je daardoor zaken verknalt, dat kan na-
tuurfijk ook nog gebeuren. Maar ik denk dat zeker als we praten over
de portefeuille sociale zaken, als die betrokkenheid er in het begin
niet zou zijn ze in ieder geval komt als je er wat langere tijd mee in
aanraking bent gekomen, zeker in deze tijd waarin we toch hebben mogen
zien dat er de afgelopen paar jaar een onvoorstelbare groei is geweest
in het aantal uitkeringsgerechtigden, ook in een tijd waarin je ziet
dat de vaste lasten voor deze mensen, maar ook voor ons allemaal, om-
hoog zijn gegaan en tegelijkertijd de uitkeringen omlaag, en in kon-
takten met kliënten laat je dat niet koud. Ik moet ook zeggen dat dat
toch wel êën van mijn frustraties is geweest dat je dan vaak, ook als
het ging om heel grote problemen, niet anders kon zeggen: sorry, het
gemeentelijk beleid kan niet verder gaan gezien het rïjksbeleid.
Oe W.V.6. en het feit dat ik in zoveel clubjes zit en zoveel vergade-
ringen pleeg te voeren en dat de voorzitter van de raad werkelijk niet
wist wat daar allemaal gebeurde, daarvan kan ik zeggen dat dit ook
niet de bedoeling was, 'want je weet nooit als andere leden van het
college weten wat je doet wat ze daarmee weer doen, dus het is veel
gemakkelijker werken als je het toch maar een beetje voor jezelf houdt.
Over de W.V.G. wil ik nog iets zeggen, ook gezien de ervaringen 1n de
laatste commissievergadering volksgezondheid, waar ik een commissie
aantrof die zo'n beetje in de geestesgesteldheid terechtgekomen was
van het begrip redeloos, reddeloos en radeloos. Een soort paniek van:
we snappen er nu werkelijk helemaal niets meer van. Ook ik denk dat
de hele W.V.G.-toestand, zoals het langzamerhand begint te worden,
voor mijn opvolger Saskia ook een bijzondere kluif zal gaan worden.
Die hele W.V.G.-operatie, met ai die ingewikkelde toestanden die op
je afkomen, en waarvan Den Haag 1n het kader van het decentralisa-
tiebeleid ons onvoorstelbare hoeveelheden cirkulaires, stukken en
schema's van werkzaamheden weet toe te sturen, kan alleen slagen als
we in staat zijn om het toch zo eenvoudig te houden dat wij, eenvou-
dige raadsleden en wethouders, er nog enigszins kunnen uitkomen.
De bibliotheek heeft inderdaad een moeilijke tijd doorgemaakt. In
de jaar dat ik wethouder ben geweest, is de rijksbijdrage voor
Heemstede zo'n beetje gehalveerd en ik vind het een heel goede zaak
- dat is een unanieme zaak hier 1n de raad geweest - dat er zeer veel
steun aan het bibliotheekgebeuren is gegeven. Leve de gemeentelijke
autonomie zou ik zeggen. De bibliotheek hebben we ook nog kortelings
weten te versterken door een heel goede kracht uit Velsen aan te
trekken.
Tenslotte zou ik ook nog wat willen zeggen over de portefeuille cul-
turele zaken; daar heeft de voorzitter niet zoveel van gezegd. Met
mijn financiële achtergrond dacht ik: de portefeuille culturele za-
ken zal niet zo eenvoudig zijn. Maar gelukkig heb ik dankzij Leonie
ook deze portefeuille een beetje overeind weten te houden.
