27 juni 1985
173
regelmaat zitting hebben in hetzij de commissie welzijn, hetzij in de com-
missie volksgezondheid, kan men dan ook klachten horen over de ingewikkeld-
heid van de materie.
Kortom, het is prettig dat er een nota verschenen is die een poging heeft
gedaan tot inventarisering - dat is in de ogen van haar fraktie heel goed
gelukt - en om eens naast elkaar te zetten wat er zoal nodig en noodzake-
lijk is om te komen tot een sluitend stelsel van voorzieningenwaardoor
het mogelijk wordt in de zo veranderende ideeën in onze samenleving over
wat te doen met mensen in bijzondere omstandighedenbijvoorbeeld oude-
ren, tegemoet te komen bijvoorbeeld in hun wensen zelfstandig te zijn en
te blijven. Spreekster denkt dat het met name zo ingewikkeld en zo moei-
lijk is om daar enige struktuur in aan te brengen, omdat er behalve dat
er allerlei organisaties werkzaam zijn op dat terrein, er ook in de maat-
schappij zelf zoveel ideeën daarover aan het veranderen zijn. Allen waren
trots op de opgebouwde voorzieningen die er waren: prachtige bejaardente-
huizen, goede medische opvang, enzovoort. En opeens gebeurt er iets, en
dat is toch ook wel weer het leuke ervan, men riep: misschien is het wel
niet zo'n goed idee, misschien is het wel heel vervelend in het bos, mis-
schien wil men als bejaarde wel naast de bioscoop wonen met aan de andere
kant een taartjeswinkel en wil men helemaal niet tussen de konijntjes.
Dat levert dan een probleem op. Bovendien is er eenzaamheid en veranderen-
de gezinsstrukturen. Men kan het overal en in talloze vormen tegenkomen.
Daaruit kwam wat men zou kunnen noemen een emancipatiebeweging voort, niet
alleen op het terrein van de bejaarden, maar ook andere mensen, vrouwen,
zelfs vrouwen in de overgang, patiënten die mondig moesten worden, kortom,
overal ontstond er ten opzichte van een op zichzelf prachtig stelsel van
voorzieningen, enige deining. Zij denkt dat dit veel te maken heeft met de
moeilijkheden die we hebben om een beleid op te zetten en af te stellen op
wat de gemeenschap Heemstede, wat de maatschappij in het algemeen vraagt.
Die vraag is namelijk wat minder duidelijk geworden dan die in eerste in-
stantie was. Nu zit men als bestuurders, naast dat men zit te kijken naar
een veranderende ideeënsfeer, ook nog met een tekort aan financiële arm-
slag. Kortom, men kan niet steeds maar meeswitchen met alle wensen en ver-
langens. In dat kader, als men die twee zaken kombineert - er is wat minder
geld en men moet daar wat zorgvuldiger mee omspringen - is het ook heel
belangrijk dat men dat geld uitgeeft op een manier die tegemoet komt aan
allerlei nieuwe begrippen zoals mantelzorg, flankerend beleid, burenhulp,
zelfhulp, enzovoort, zodat het het doel dient waar de mensen om vragen.
Alleen zit daarin het gevaar dat men doorslaat van de prachtige klinie-
ken, opvangtehuizen, enzovoort, naar de toch wel heel veel gehoorde kreet
dat het weer eens tijd wordt om een paar oude idealen van stal te halen,
zoals kinderen kunnen ook wel voor hun ouders zorgen, de buren kunnen
ook wel wat meer hulp verlenen en misschien kunnen mensen veel meer zelf.
Dat is natuurlijk heel wezenlijk en heel essentieel, alleen kan men het
er niet van hebben want als overheid en als bestuurders zit men in een
heel speciale positie, namelijk dat men dat niet op kan leggen, niet kan
afdwingen. Men kan die beweging in de maatschappijdie er ongetwijfeld
is, niet forceren of op ëén of andere manier naar de liand zetten.
Daarom verbaast spreekster zich over de nadruk die met name het CDA heeft
gelegd op de onafhankelijkheid van de drie terreinen. Inzake de bejaar-
den zei mevrouw IJsselmuiden zelf al: zijn dat mensen boven de 55 en wat
voor specifieke kenmerken hebben die behalve de leeftijd. Men kan dat
probleem vergelijken met het probleem van de vrouwenemancipatie. Op het
