fl novemlicr 1985
er reeds kunstenaars uitgenodigd en deze gang van zaken is groeiende.
S|ireekster merkt daarbij op dat niet alle kunstenaars bereid zijn 0111
sciioolkinderen in bun ateliers te onlvangen.
Zij acbi liet niet inogelijk om met zekerheid aan te geven of de besiuit-
vorming omtreiit de afbouw van bet psychologisch onderzoek al in december
aan de raad kan worden voorgelegd. ln de vergadering van de coiimiissie
onderwijs van 3 december a.s. zal er informatie verstrekt worden en
gediskussieerd worden over zowei de kontinue begeleiding ais het psy-
chologisch onderzoek.
De voorzitter brengt naar voren dat de VVO-fraktie gesteld heeft dat
de politie nioet zorgen voor een goede naleving van de geboden, waarbij
zij graag de visie van het college wil hebben en vraagt hoe het college
derikl éën en ander aan te pakken. Spreker kan daar alleen maar zijn
eigen visie op geven; het college heeft daar namelijk niets mee te
niaken. Dal klinkt heel hard maar spreker wiî het toch nog eens zeggen,
want ook de heer Van der lluîst heeft deze terminoiogie gebruikt waar het
pol i tiezaken betreft. Ilet i nîlege heeft slechts met pol i t iezaken te makeri
als daar een slerke financiëlo aarileiding voor is en als de politiebegro-
ting wordt overschreden. Anders imiet men bij spreker zijn en hij is al-
leeii maar blij inet de vragen, liij schuift ze ook niet af en kan zijn ver-
antwoordel ijkheid ook niet afschuiven op een ander. ilet is een eenzame
positie, maar hij moet wel zeggen hoe het is.
De heer Solleveld zegt dat op een gedeelte van zijn vraag het ant-
woord van di~vôorzTtler uitstekend past. In een ander gedeelte lag de
vraag besloten of er, als wij dan kennelijk niet die kontrole denken
aan te kunnen, dan misschien aanleiding is oui die geboden nog eens
opnieuw te bekijken. En dal is natuurlijk wel een zaak voor het college.
De voorzit.ter is liet daarmee eens. Waar men echter in deze zaak mee
zit is dê vraag hoe de politie zijn tijd besteed, hoe die prioriteiten
naar voren konien en of er nu uiet wat meer inzicht in die prioriteiten
kan worden gegeven. De heer Van der Hulst heeft nog gewezen op het hele
proces van de beleidsplanning, waarbij een voorzichtig begin is gemaakt
met te trachten die priorileiten nu eens op een rij te zetten, want
meer is liet niet. Oe politie is er zeif mee aan de slag. Als men denkt
dat de burgerij hierin veel inspraak kan hebben dan moet spreker een
illnsie ontnemen. En dat is dan niet een kwestie van die zaak afhouden.
Spreker denkt dat een zo groot mogelijke openheid over die plannen
zetf belangrijk is. ledereeu lcan daar op reageren als hij dat wil, maar
er is geen georganiseerde iuspraaksituatie, want de vragen die men aan
de burgerij zou nioeten stellen zouden veel te gekompl iceerd zijn.
Als voorbeeld zegt spreker dal als iemaod ziet. dat er gekontroleerd
wordt bij de stop in de dohan Elagenaarlaan, waarbij honderden verbalen
vallen, en hij daarna thuis komt en bemerkt dat de hele boei overhoop
ligt en er veel is gestolen, dan moet iiien eens aan zo'n iemand vragen
hoe de prioriteilen liggen. Dan zegt die burger: ze zitten daar te
kontrôleren en ondertussen wordt intjn huis leeggehaald. Dat is het pro-
bleem waar de politie vooi slaat en de politie kan zich noch aan het
één en noch aan het ander onltrekken. Op het kritieke moment moeten ze
beide zaken doen. Getracht wordt daar lijn in te brengen, maar de bur-
gerij zal altijd datgene vergen van de politie - dat mag men ook doen
wat: liaar het meest.e beroerlEn hier in de raad is heel duidelijk naar
voren gekoinen dal de vei I iglie id van ons goed en de aantasting van de
